Ο γεροτζιαφιάς το συριζα
Ο καθηγητής Αιματολογίας στη Σορβόννη Γρηγόρης Γεροτζιάφας απάντησε με ανάρτησή του στον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο και στο προ δύο εικοσιτετραώρων σχόλιό του. Το σχόλιο του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου αφορούσε τους επιθετικούς και σφόδρα απορριπτικούς χαρακτηρισμούς στους οποίους κατέφυγε ο κ. καθηγητής για να περιγράψει τη συμπεριφορά των αποκαλούμενων αντιεμβολιαστών από την κυρίαρχη άποψη της πολιτικής ελίτ.
Τότε, δηλαδή στις 12 Δεκεμβρίου, ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος έγραψε στο Twitter:Remaining Time-0:00FullscreenMute
makistriantafyllopoulos ΟΙ ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΙ ΑΝΟΗΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΤΕΣ! Καμαρώστε τον σύμβουλο του Τσίπρα καθηγητή Αιματολογίας Γρηγόρη Γεροτζιάφα να αποκαλεί τους ανεμβολίαστους ηλίθιους και αλήτες. Εσείς λοιπόν το 35% του ελληνικού λαού που για οποιονδήποτε λόγο δεν έχετε εμβολιαστεί οφείλετε να επανεξετάσετε τη στάση σας εφ’ όσον η ερμαφρόδιτη Αριστερά συμφωνεί με την αφώτιστη Δεξιά. Ο ευήθης Βασιλακόπουλος παραλληλίζει τουλάχιστον μια ιατρική πράξη με τη χρήση κράνους και ζώνης ασφαλείας, επικαλούμενος το δικαίωμα του κράτους να προστατεύει τη ζωή του πολίτη. Ο καθηγητής Αιματολογίας, όμως, ενώ θα περίμενε κανείς να τον επαναφέρει στην τάξη, εγκρίνει και επαυξάνει… Μεταξύ μας, καλύτερα να τρως στη μάπα έναν Μητσοτάκη παρά να ακούς τέτοιες αθλιότητες από έναν δήθεν προοδευτικό εν ονόματι της επιστήμης. Καλό είναι να θυμούνται ορισμένοι ότι επιφανείς ακαδημαϊκοί είχαν αποφανθεί κάποτε την αναγκαιότητα να συνταχθεί η Ελλάδα με τον χιτλερικό Άξονα… Πόσο χαμηλά έχουν πέσει τελικά…
Δείτε το βίντεο με τις χαρακτηριστικές δηλώσεις του Γρηγόρη Γεροτζιάφαdefault50%75%100%150%200%300%400%defaultmonospaced serifproportional serifmonospaced sans serifproportional sans serifcasualcursivesmall capitaldefaultwhiteblackredgreenbluecyanyellowmagentadefault100%75%50%25%defaultraiseddepresseduniformdrop shadoweddefaultwhiteblackredgreenbluecyanyellowmagentadefault100%75%50%25%0%defaultwhiteblackredgreenbluecyanyellowmagentadefault100%75%50%25%0%00:0000:53
Την Τρίτη 14 του μηνός ο κ. Γεροτζιάφας επανέρχεται με νέα ανάρτηση σε λεγόμενο κρυφό Twitter απευθυνόμενος στον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο:
Αγαπητέ κ. Τριανταφυλλόπουλε, μόλις είδα το twitter σας και το σημείωμά σας στο site zougla. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν ακούσατε το video της συνέντευξής μου στο Open και δυστυχώς παρασυρθήκατε και αναπαράγετε fake news. Στη συνέντευξη λέω «δεν μπορούμε να ανεχτούμε να τιναχτούν στον αέρα οι κοινωνίες μας επειδή ένα 10%-20% αρνητών, αντιεμβολιαστών ή ανοήτων -όπως θέλετε πείτε το- έχουν αποφασίσει να κάνουν αυτό το πράγμα». Παρακαλώ ακούστε ξανά το video και διορθώστε το σημείωμά σας και το twitter σας. Βεβαίως κάθε αντεπιχείρημα ως προς τον υποχρεωτικό εμβολιασμό είναι καλοδεχούμενο, αλλά οι συκοφαντίες και οι διαστρεβλώσεις δεν βοηθούν κανέναν. Ας γίνει η συζήτηση με βάση τα γεγονότα και τα δεδομένα.
Με τιμή,
Γ. Γεροτζιάφας
Πολύ αργά το βράδυ της Τρίτης προς Τετάρτη ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, αφού διαβάζει τη νέα παρέμβαση του καθηγητή, απαντά:
Τώρα είδα το μήνυμά σας. Προφανώς το γαλλικό σας «ρο» δημιούργησε την ακουστική ψευδαίσθηση, με αποτέλεσμα το «αρνητών» να εκληφθεί ως «αλητών». Ούτως ή άλλως οι υπόλοιποι χαρακτηρισμοί σας ήταν ακραίοι και χωρίς τον χαρακτηρισμό «αλητών». Δεν είναι δυνατόν να δηλώνετε ότι οι ανεμβολίαστοι πρέπει να απομακρυνθούν και να ζήσουν στα βουνά.
Το οικογενειακό μου περιβάλλον έχει ήδη δύο θύματα από το Pfizer. Να υποθέσω ότι ανήκουμε πλέον αναγκαστικά στη συνομοταξία των ανοήτων, ανεμβολίαστων, αρνητών και ακροδεξιών τραμπούκων όπου μας καταχωρίσατε; Φρόνιμο θα ήταν να επανορθώσετε κι εσείς τόσο τους προσβλητικούς και άστοχους χαρακτηρισμούς όσο και το ποσοστό των ανεμβολίαστων συνανθρώπων μας που αγγίζει το 35%. Ούτε 10% ούτε 20% είναι, αλλά, και 0,5% να ήταν, οφείλατε να προστατέψετε, ως γνήσιος Αριστερός, οποιαδήποτε μειοψηφία υφίσταται τέτοιον απηνή διωγμό. Να αποτρέψετε τον εξευτελιστικό διχασμό των συμπατριωτών μας που εξελίσσεται σε εμφύλιο και, αντί να συνταχθείτε με τον ευήθη υποτακτικό Βασιλακόπουλο, να καυτηριάσετε την αθλιότητα μιας κυβέρνησης που μετακυλίει την αποτυχία των χειρισμών της στους… ανεμβολίαστους.
Η κριτική είναι η ψυχή της Δημοκρατίας και η αμφισβήτηση πεμπτουσία της επιστήμης. Ως επαΐων του αντικειμένου, λοιπόν, γνωρίζατε τις άθλιες συνθήκες εργασίας των συναδέλφων σας, τους χαμηλούς μισθούς τους και την ασυναρτησία της υποχρεωτικότητας που έστειλε αρκετούς άνευ μισθού στο σπίτι τους.
Η συμπεριφορά των κρατούντων αποτελεί την επιτομή ενός αυταρχικού κρατικού μηχανισμού. Για όλα αυτά δεν βγάλατε μιλιά! Χάσατε τη φωνή σας. Όπως και για τις Εντατικές, οι οποίες σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα πρέπει να κλείνουν και να απολυμαίνονται! Γνωρίζετε, φυσικά, πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις και όχι από Covid! Υποθέτω ότι προ του κινδύνου να δυσαρεστήσετε το ακαδημαϊκό κατεστημένο, σιωπήσατε. Πού να σκεφτείτε ότι προεκλογικά ο κ. Μητσοτάκης απαιτούσε μείωση του υγειονομικού προσωπικού;
Πάμε τώρα και στο προκείμενο των αντιρρήσεων. Προ του Covid-19 όταν ακούγατε τα ονόματα Μοντανιέ, Μπακντί, Ιωαννίδης και Μαλόουν καθόσασταν σε στάση προσοχής. Ζηλεύατε τις περγαμηνές, τα Νόμπελ και τη φήμη τους, σωστά; Σήμερα γιατί τους βγάζετε τη γλώσσα; Επειδή διαφωνούν κάθετα με την ακαδημαϊκή πυραμίδα που σιτίζεται από τη φαρμακοβιομηχανία; Εάν οι προειδοποιήσεις τους επαληθευτούν, τι θα συμβεί; Αγνοείτε ότι η επιστημονική αντιπαράθεση καθεστωτικών επιστημόνων με τους κορυφαίους που προανέφερα τρόμαξε τον κόσμο; Φυσικά θα επανορθώσω, ελπίζοντας να επανορθώσετε κι εσείς όσους τραγικούς χαρακτηρισμούς εκστομίσατε εναντίον των ανεμβολίαστων συνανθρώπων μας. Η ιατρική πράξη επιβάλλεται μόνο από φασίστες ακόμα και εν ονόματι της Δημόσιας Υγείας, που κι αυτό αποτελεί ένα φθηνό παραμύθι. Άλλοθι αποτυχημένων χειρισμών με τους οποίους συνταχθήκατε. Τα νοσοκομεία μας δεν διαθέτουν σεντόνια και γάζες και, αντί να στείλετε τους υπεύθυνους στα βουνά, επιλέξατε να εκτοπίσετε αθώους και τρομοκρατημένους πολίτες!
Δεν έχω καμία αντίρρηση να διορθώσω και να δημοσιοποιήσω ό,τι μου ζητήσετε. Αποτελεί υποχρέωσή μου. Όπως υποχρέωσή μου αποτελεί η αμφίπλευρη ενημέρωση των πολιτών, που είναι και θα μείνουν για πάντα οι δικοί μου εντολείς. Σας χαιρετώ.
zougla.gr
Ερυσίχθων ο αχόρταγος
Μύθος, που ταιριάζει γάντι σήμερα.
Μάθετε λοιπόν τον μύθο Υβριστές. Ο Ερυσίχθονας ήταν γνωστός για την ασέβειά του. Μια ημέρα πήρε μαζί του 20 δούλους του και πήγε στο άλσος που είχαν αφιερώσει οι Πελασγοί στη θεά Δήμητρα. Εκεί διέταξε τους δούλους να κόψουν τα δέντρα για να μπορέσει να χτίσει εκεί παλάτι στο οποίο θα γλεντούσε με τους φίλους του. Ανάμεσα στα άλλα δέντρα βρισκόταν και μία πανύψηλη λεύκα που ήταν το αγαπημένο δέντρο της Δήμητρας. Γύρω από τη λεύκα αυτή οι Δρυάδες Νύμφες έψελναν τα όμορφα τραγούδια τους και χόρευαν τους μαγικούς χορούς τους. Ο ασεβής Ερυσίχθονας δεν σταμάτησε το καταστρεπτικό του έργο ούτε μπροστά στο ιερό αυτό δέντρο. Με την πρώτη όμως τσεκουριά που του έδωσε παρουσιάσθηκε ενώπιόν του η ιέρεια της Δήμητρας Νικίππη, που δεν ήταν παρά η ίδια η θεά μεταμορφωμένη. Η ιέρεια προσπάθησε να σταματήσει το κόψιμο των δέντρων, αλλά ο Ερυσίχθονας την απείλησε με την αξίνα του. Η θεά τότε πέταξε τη μεταμφίεση της ιέρειας και εμφανίσθηκε με όλη της τη θεϊκή μεγαλοπρέπεια. Οι δούλοι σκόρπισαν από δω και από κει, και ήταν έτοιμοι να πεθάνουν από τον φόβο τους. Η Δήμητρα όμως τους λυπήθηκε και τους άφησε να φύγουν χωρίς να τους βλάψει, ενώ τον ασεβή Ερυσίχθονα τον τιμώρησε με ακράτητη πείνα. Από τη στιγμή εκείνη ο Ερυσίχθων άρχισε να τρώει ό,τι έβρισκε μπροστά του. Αφού έφαγε ό,τι φαγώσιμο βρισκόταν στο σπίτι του και όλα του τα ζώα, άρχισε να γυρίζει στους δρόμους και να αρπάζει τις προσφορές από τους βωμούς. Οι δυστυχισμένοι οι γονείς του δεν ήξεραν πώς να τον βοηθήσουν. Ο πατέρας του κατέφυγε στον Ποσειδώνα, ο οποίος όμως ήταν εξίσου ανίκανος να θεραπεύσει τον εγγονό του από το κακό που τον βρήκε. Στο μεταξύ ο Ερυσίχθονας βασανιζόταν όλο και περισσότερο από την πείνα. Πούλησε την κόρη του Μήστρα για να αγοράσει τρόφιμα. Αλλά η Μήστρα, που ήταν μάγισσα, επέστρεψε στο σπίτι της και παρεκάλεσε και πάλι τον Ποσειδώνα. Ο θεός, μη μπορώντας να βοηθήσει τον Ερυσίχθονα, έδωσε στη Μήστρα την ικανότητα να μεταμορφώνεται σε διάφορα ζώα και να ξεφεύγει από τον πατέρα της. Μία εκδοχή αναφέρει ότι η Μήστρα, από δική της πρωτοβουλία, εκμεταλλεύθηκε το χάρισμα της μεταμορφώσεως για να πουλιέται ως δούλα συνεχώς και να βοηθά έτσι τον πατέρα της. Αλλά στο τέλος, ο Ερυσίχθονας, μη έχοντας να φάει τίποτα πια, άρχισε να τρώει το ίδιο του το κρέας μέχρι που πέθανε. Νέμεσις.
Φ.
Σφράγισαν τον τάφο της Ωραίας Ελένης.
Ρεπορτάζ: Σωτήρης Σκουλούδης
Η αρχαία ελληνική ιστορία, κτήμα όλης της ανθρωπότητας, ξεκινάει πολλούς αιώνες πριν από τον Περικλή, τον Λεωνίδα και τον Μέγα Αλέξανδρο. Οι πρόγονοι αυτών των ανθρώπων είχαν δημιουργήσει σπουδαίους πολιτισμούς, ιστορίες των οποίων καταγράφηκαν και αναδείχτηκαν όχι μόνο από την αρχαιολογική σκαπάνη, αλλά και από τα ομηρικά έπη.Remaining Time-0:00FullscreenMute
Πριν από τη γνωστή Σπάρτη, στην ευρύτερη αυτή περιοχή της Πελοποννήσου ήκμασε ο Μυκηναϊκός Πολιτισμός, ενώ δημιουργήθηκαν κι άλλα σπουδαία βασίλεια. Στοιχεία από αυτά μαθαίνουμε και από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, αλλά, όπως έχει αποδειχτεί στο παρελθόν, με την ανακάλυψη της Τροίας, πολλά από τα αναφερόμενα γεγονότα συνιστούν στην πραγματικότητα καταγεγραμμένη ιστορία, που επικαλύπτει η σφαίρα της Μυθολογίας.
Τι συμβαίνει, όμως, στα σύγχρονα χρόνια, όταν βρίσκουμε έναν τέτοιο «μυθικό» τόπο, ο οποίος, σύμφωνα με τον εγνωσμένου κύρους και επιστημονικής αξίας αρχαιολόγο που τον ανακάλυψε, δεν αποκλείεται να αποτελεί και την τελευταία κατοικία των «μυθικών» προσώπων του Μενελάου και της Ωραίας Ελένης;
Δυστυχώς, όπως θα διαπιστώσετε από το αναλυτικό ρεπορτάζ του zougla.gr, φαίνεται ότι μάλλον προτιμάμε να «θάψουμε» ξανά -εντός και εκτός εισαγωγικών- μια τέτοια πρωτοφανή και παγκόσμιας σημασίας ανακάλυψη, παρά να τη μελετήσουμε περαιτέρω ή, το αυτονόητο, να την καταστήσουμε επισκέψιμη για τους κατοίκους αυτής της χώρας και τους διψασμένους για την Ιστορία μας τουρίστες!
Ο λόγος για την Αρχαία Πελλάνα, έναν μικρό σήμερα οικισμό, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη Σπάρτη, που στο παρελθόν, όμως, ίσως να υπήρξε το σπουδαιότερο κέντρο του αρχαίου κόσμου. Εκεί, η αρχαιολογική σκαπάνη εντόπισε τον μεγαλύτερο λαξευτό βασιλικό τάφο του κόσμου, σε πολύ καλή κατάσταση, όπως και σειρά άλλων σπουδαίων ευρημάτων, μεταξύ των οποίων και έναν σκελετό ανθρώπου ύψους 2,20 μέτρων!
Σύμφωνα, δε, με τον επιστήμονα που πραγματοποίησε τη σπουδαία ανακάλυψη, τον Θεόδωρο Σπυρόπουλο, επίκουρο καθηγητή Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο ΕΚΠΑ και σήμερα επίτιμο έφορο Αρχαιοτήτων, υπάρχουν πολύ ισχυρές θεωρήσεις βάσει των οποίων στους τάφους της Αρχαίας Πελλάνας μπορεί να είχαν θαφτεί… ο βασιλιάς Μενέλαος και η Ωραία Ελένη!
Δείτε φωτογραφίες:
Ωστόσο, το 2002, αιφνιδιαστικά το ΚΑΣ, με πρόεδρο τη σημερινή υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, αποφασίζει τη σφράγιση ενός μέρους της ανακάλυψης -με χαλίκι τύπου οικοδομής- «για δύο μήνες μέχρι να προστατευθεί», όπως ανακοινώθηκε τότε στους ενθουσιώδεις για τη σπουδαία ανακάλυψη κατοίκους της Λακωνίας. Οι δύο μήνες έγιναν… 20 χρόνια, ενώ από τότε το σημαντικό εύρημα κλειδώθηκε και σφραγίστηκε…
Αξίζει να σημειωθεί ότι λίγα χρόνια αργότερα ακολούθησε ψηφοφορία στο ΚΑΣ για το μέλλον της ανασκαφής. Οι ψήφοι στο συμβούλιο ήταν 2-2, για να συνεχιστεί ή όχι και τη λύση θα έδινε ο τότε υπουργός Πολιτισμού Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ο πρώην πρωθυπουργός ψήφισε «ναι». Παρ’ όλα αυτά και κατά παράβαση της απόφασης, η κατάσταση έμεινε ως έχει…
Λένε ότι όποιος ελέγχει το παρελθόν κυριαρχεί και στο μέλλον… Ποιος και γιατί καταδικάζει αυτά τα σπουδαία ευρήματα, που ίσως αλλάζουν την παγκόσμια ιστορία και αναθεωρούν μεγάλο μέρος της γνώσης που έχουμε μέχρι σήμερα για την πολιτιστική μας κληρονομιάς, στη λήθη και την απαξίωση; Και γιατί το κάνει αυτό;
Το zougla.gr βρέθηκε μέσα στους αρχαίους τάφους, μίλησε με τοπικούς παράγοντες, καθώς και με τον αρχαιολόγο Θεόδωρο Σπυρόπουλο.
Για το θέμα ζητήσαμε από τον υπουργό Άδωνι Γεωργιάδη να τοποθετηθεί, καθώς έχει ασχοληθεί στο παρελθόν επισταμένως με το θέμα της Αρχαίας Πελλάνας, έχει ξεναγηθεί ο ίδιος από τον Θεόδωρο Σπυρόπουλο στον χώρο και έχει διοργανώσει εκδρομές.
Όπως μας ανέφερε, «πρόκειται για μια πολύ σπουδαία ανακάλυψη, μεγάλης αρχαιολογικής αξίας, που αξίζει, φυσικά, να διασωθεί και να αναδειχτεί», ενώ και κατά τον ίδιο δεν αποκλείεται να ισχύουν οι θεωρίες του αρχαιολόγου Σπυρόπουλου, αλλά «αυτό είναι θέμα της επιστημονικής μελέτης». Όπως κατέληξε, «οι ανασκαφές στην Ελλάδα είναι μια αμαρτωλή ιστορία», πάντως, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει ο υπουργός, ο συγκεκριμένος χώρος εντάσσεται στον μελλοντικό προγραμματισμό του υπουργείου Πολιτισμού…
Δείτε το αναλυτικό ρεπορτάζ του zougla.gr με το οδοιπορικό στην Αρχαία Πελλάνα και τις μαρτυρίες:default50%75%100%150%200%300%400%defaultmonospaced serifproportional serifmonospaced sans serifproportional sans serifcasualcursivesmall capitaldefaultwhiteblackredgreenbluecyanyellowmagentadefault100%75%50%25%defaultraiseddepresseduniformdrop shadoweddefaultwhiteblackredgreenbluecyanyellowmagentadefault100%75%50%25%0%defaultwhiteblackredgreenbluecyanyellowmagentadefault100%75%50%25%0%
Αυτό δεν είναι το πρώτο σπουδαίο, και με τεράστιες προοπτικές και περγαμηνές αρχαίο εύρημα που το κράτος αφήνει να ρημάξει... Οι αναίτιες καθυστερήσεις στην Αμφίπολη είναι γνωστές, ενώ πρόσφατα το zougla.gr είχε αναδείξει την απίστευτη αδιαφορία για το «Παλάτι του Οδυσσέα» στην Ιθάκη. Εκείνο το ρεπορτάζ μας είχε κινητοποιήσει ευτυχώς το υπουργείο Πολιτισμού και αναμένουμε εξελίξεις… Επιστημονική έρευνα θα αναμέναμε επίσης και για τον μακεδονικό τύμβο του Κορινού, για τον οποίο έχει εκφραστεί σοβαρή αρχαιολογική άποψη ότι μάλλον πρόκειται για τον τάφο της Ολυμπιάδας, μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Για την Αρχαία Πελλάνα, ο επιφανής αρχαιολόγος που την ανακάλυψε έχει διατυπώσει επίσης -με επιστημονικά κριτήρια- ακόμα μία σπουδαία θεωρία: Ίσως να επρόκειτο για τη… χαμένη Ατλαντίδα, που αναζητούν ερευνητές σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου…
Δείτε το βίντεο:default50%75%100%150%200%300%400%defaultmonospaced serifproportional serifmonospaced sans serifproportional sans serifcasualcursivesmall capitaldefaultwhiteblackredgreenbluecyanyellowmagentadefault100%75%50%25%defaultraiseddepresseduniformdrop shadoweddefaultwhiteblackredgreenbluecyanyellowmagentadefault100%75%50%25%0%defaultwhiteblackredgreenbluecyanyellowmagentadefault100%75%50%25%0%
Τις απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω θα έδινε η ενδελεχής, τεκμηριωμένη επιστημονική έρευνα, που προϋποθέτει φυσικά τη συνέχιση των ανασκαφών… Τα εύκολα μπαζώματα και τα λουκέτα στους θησαυρούς μας, μόνο απορίες και δικαιολογημένη οργή μπορούν να προκαλέσουν…
Η παλαιότερη πολυκατοικία της Αθήνας
Η παλαιότερη πολυκατοικία της Αθήνας βρίσκεται στην Πατησίων. Ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης, ο ένοικός της από το 1954, διηγείται την ιστορία της.
Την εποχή που η οδός Πατησίων ήταν ακόμη χωματόδρομος και οι δεσποινίδες ανασήκωναν λιγάκι τα φορέματά τους για να μη σκονιστούν από τον δρόμο, την ώρα που έκαναν τη βόλτα τους στην περίφημη κηπούπολη Κυπριάδου, ένας Κεφαλλονίτης εφοπλιστής, ο Γιαννουλάτος, έχτισε ή αγόρασε ένα εντυπωσιακό κτίριο το οποίο διασώζεται ακόμη και σήμερα, στη συμβολή των οδών Πατησίων 346 και Λασκαράτου 2. Είναι η πολυκατοικία η οποία πιθανολογείται ως η παλαιότερη της Αθήνας, χτισμένη περίπου το 1925.
Κάθε τόσο κάποιος από τους περαστικούς από την πολύβουη Πατησίων κοντοστέκεται και κοιτάει το υπέροχο αυτό σπίτι. Πολλοί αναρωτιούνται αν κατοικείται. Μια πιο προσεκτική ματιά στα μπαλκόνια, τα οποία είναι γεμάτα λουλούδια, δίνει την απάντηση. «Είναι φρέζες. Μ’ αρέσουν τα χρώματά τους. Είναι από τα πρώτα λουλούδια της άνοιξης και βγάζουν ένα πολύ ωραίο άρωμα, αλλά δυστυχώς δεν κρατάνε πολύ, 20 με 40 ημέρες, ανάλογα με τον καιρό. Ευτυχώς ο φετινός Μάρτιος ήτανε κρύος και κρατήσανε περισσότερο», λέει ο άνθρωπος που τα περιποιείται καθημερινά. Είναι ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης, ο οποίος κατοικεί εδώ από τότε που γεννήθηκε, από το 1954. Ο παππούς του, Κωνσταντίνος Δημητριάδης κι εκείνος, έμπορος από την Κωνσταντινούπολη, αγόρασε αυτό το σπίτι, γύρω στο 1930, από τη σύζυγο του Γιαννουλάτου όταν εκείνος πέθανε.
© Θανάσης Καρατζάς
Σχέδια του σπιτιού και πολλές πληροφορίες, όπως για το ποιος ήταν ο αρχιτέκτονας που το έφτιαξε, δεν υπάρχουν, άλλωστε ό,τι και να υπήρχε στην πολεδομία θα καταστράφηκε στη διάρκεια της Κατοχής, αναφέρει ο Κ. Δημητριάδης. Η Ειρήνη Γρατσία, «ψυχή» της Monumenta (www.monumenta.org), της αρχιτεκτονικής ομάδας που από το 2013 καταγράφει τα αθηναϊκά κτίρια που κατασκευάστηκαν πριν από το 1940, λέει ότι ήταν το πρώτο κτίριο που κατέγραψε η ομάδα της. Είναι εκλεκτικιστικού στιλ, ενός αρχιτεκτονικού στιλ του 19ου και του 20ού αιώνα που ως βασικό χαρακτηριστικό είχε τη χρησιμοποίηση ποικιλίας στοιχείων διαφόρων εποχών και ρυθμών σε ένα ενιαίο κτίσμα.
© Θανάσης Καρατζάς
Ο ηλεκτρικός σταθμός του Αγίου Ελευθερίου εγκαινιάστηκε το καλοκαίρι του 1961 και ο Κ. Δημητριάδης λέει ότι, εκείνα τα χρόνια, τον έβλεπε τον σταθμό από το μπαλκόνι του, δεν είχε χτιστεί τίποτα μπροστά που να κόβει τη θέα. «Ήταν αλλιώς εκείνες οι εποχές. Πολλά σπίτια δεν είχανε ακόμη ρεύμα και η μόνη ηλεκτρική συσκευή που υπήρχε ήταν το ραδιόφωνο. Τις Κυριακές μαζευόμασταν όλο το σόι και πηγαίναμε στην Κηφισιά για εκδρομή. Και θυμάμαι που οι γονείς μου καλούσαν κόσμο στο σπίτι, τους συγγενείς μας κυρίως. Αλλά τότε οι άνθρωποι μπορούσαν να καλούν κόσμο γιατί τα σπίτια τους είχαν χώρο. Τώρα στα διαμερίσματα των 40 και των 50 τετραγωνικών είναι λίγο δύσκολο».
© Θανάσης Καρατζάς
Αν αναζητήσετε στο Διαδίκτυο την πολυκατοικία της Πατησίων 346, σε κάποιες περιπτώσεις θα τη βρείτε ως «γκρίζα πολυκατοικία», χαρακτηρισμός που μάλλον την αδικεί. Επίσης, η αρχική μορφή του κτιρίου δεν ήταν όπως η σημερινή. Μπροστά στην Πατησίων υπήρχε ένας ψηλός μαντρότοιχος που δεν επέτρεπε στα αδιάκριτα μάτια να δουν προς τα μέσα, καθώς και μια μεγάλη σιδερένια πόρτα. Ακόμη, τα υπόγεια της αριστερής πλευράς ήταν καταστήματα και ο παππούς Δημητριάδης τα μετέτρεψε σε διαμερίσματα. Και σήμερα μπροστά στην είσοδο υπάρχει ο λασπωτήρας. «Αν ρωτήσεις δέκα ανθρώπους, οι εννιά δεν θα ξέρουν τι είναι», λέει ο Κ. Δημητριάδης. Ούτε εγώ ήξερα. Είναι ένα μικρό σιδερένιο όρθιο πραγματάκι «για να σκουπίζεις τα παπούτσια σου από τις λάσπες, γιατί ο δρόμος τότε ήτανε χωματόδρομος».
© Θανάσης Καρατζάς
Οι τοίχοι του κτιρίου είναι από πέτρα, όχι από τούβλα, κι έχουν πάχος 70 εκατοστά. Γερή κατασκευή. Ο Κ. Δημητριάδης θυμάται ένα ακριβώς παρόμοιο κτίριο που υπήρχε ακριβώς απέναντι, από την πλευρά της οδού Λασκαράτου, το οποίο κατεδαφίστηκε τη δεκαετία του 1960 για να γίνει πολυκατοικία. «Να φανταστείς ότι χρησιμοποίησαν μέχρι και δυναμίτη για να το ρίξουν», λέει.
Η πολυκατοικία στη γωνία Πατησίων και Λασκαράτου, με εφτά διαμερίσματα, έχει αρκετούς ιδιοκτήτες, καθώς ο παππούς Δημητριάδης είχε πολλούς απογόνους. Το διαμέρισμα του Κωνσταντίνου Δημητριάδη είναι σχεδόν 200 τετραγωνικά μέτρα. «Είναι σαν όλα τα παλιάς κατασκευής σπίτια. Με πολλούς χώρους, οι οποίοι σήμερα θεωρούνται “νεκροί”, όπως το τεράστιο χολ. Με δωμάτια τα οποία το καθένα έχει δύο πόρτες, άρα με δύο εισόδους και εξόδους για το κάθε δωμάτιο. Και ψηλοτάβανο, πέντε μέτρα ύψος έχει από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι». Σας το έχουνε ζητήσει ποτέ για πολυκατοικία; «Ήδη από την εποχή του παππού το ζητούσανε».
© Θανάσης Καρατζάς
Ο Κ. Δημητριάδης, εκτός από τα πέντε χρόνια που έζησε στη Θεσσαλονίκη ως φοιτητής και άλλα τρία που εργάστηκε στην Πάτρα, δεν εγκατέλειψε ποτέ αυτό το σπίτι και, από ό,τι κατάλαβα, δεν σκοπεύει να το κάνει. Έχει δύο παιδιά, δύο κορίτσια, που δεν ξέρει τι θα κάνουν, αλλά όπως λέει, «η ζωή τους είναι δική τους, δεν θα τους πω εγώ τι θα κάνουν».
Έξω, στη λιακάδα της αυλής, όπου η τριανταφυλλιά ετοιμαζόταν κι αυτή να ανθίσει, με συζητήσεις για τα επαγγέλματα που χάνονται, για τα καλά και τα κακά της τεχνολογίας, για τον Ισαάκ Ασίμοφ, για τη ζωή και για πολλά ακόμα, είχαμε με τον κύριο Κωνσταντίνο Δημητριάδη έναν αποχαιρετισμό που δεν μας άρεσε. Χωρίς χειραψία.
© Θανάσης Καρατζάς
Κλείνοντας πίσω μου την πόρτα της αυλής για να βγω στο πεζοδρόμιο της Πατησίων κι ενώ γυρνάω να ρίξω μια τελευταία ματιά, μια κυρία, περαστική, ευγενέστατη, με ρωτάει. «Κύριε, ξέρετε αν κατοικείται αυτό το σπίτι; Περνάω συχνά και όλο αναρωτιέμαι». «Μα ναι, κοιτάξτε τα μπαλκόνια πόσα λουλούδια έχουν, κάποιος τα φροντίζει».
© Θανάσης Καρατζάς
Ήξερες για την κηπούπολη Κυπριάδου ότι…
▶ Η πολυκατοικία της Πατησίων 346 βρίσκεται στη συνοικία Κυπριάδου, γνωστή ως κηπούπολη Κυπριάδου. Όλα άρχισαν το 1891 όταν ο Μίνως Κυπριάδης, ο οποίος σε ηλικία 14 ετών είχε μεταναστεύσει στην Αίγυπτο, γύρισε πίσω στην Ελλάδα και αγόρασε μια μεγάλη έκταση στα Πατήσια. Σε αυτήν την έκταση ο γιος του, Επαμεινώνδας Κυπριάδης, ανέλαβε να φτιάξει την οικοδόμηση της πρώτης κηπούπολης της Αθήνας, με τις αρχές της χαμηλής δόμησης, της απαγόρευσης άλλων χρήσεων, με άνετους ελεύθερους χώρους, μονοκατοικίες, μεγάλους δρόμους και πλατείες. Ο Κυπριάδης χρησιμοποίησε τυποποιημένα δομικά υλικά και κατασκεύασε φθηνές επαύλεις ευρωπαϊκού ρυθμού, τις οποίες διέθεσε σε δημοσίους και τραπεζικούς υπαλλήλους σε τιμή κόστους. Την περίοδο του Μεσοπολέμου έζησαν εδώ γνωστοί ζωγράφοι και γλύπτες, μεταξύ αυτών ο Φώτης Κόντογλου, ο Σπύρος Παπαλουκάς, ο Ουμβέρτος Αργυρός, ο Σπύρος Βικάτος, ο Γιώργος Βακαλό, ο Γιάννης Σπυρόπουλος, η Νίτσα και η Φούλα Καναρέλλη, η Φρόσω Ευθυμιάδη-Μενεγάκη. Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν μεταπολεμικά και κυρίως από τη δεκαετία του 1970, όταν πολλά μεσοπολεμικά σπίτια κατεδαφίστηκαν δίνοντας τη θέση τους σε πολυώροφες πολυκατοικίες (πηγή: Μαριάνθη Μπέλλα, εκπαιδευτικός, blog Κριτική Παιδαγωγική – criticeduc.blogspot.com).
▶ Επισκεφθείτε στο Facebook τη σελίδα του Εξωραΐστικού Πολιτιστικού Συλλόγου Κυπριάδου «Η Αναγέννηση» (Σύλλογος Κυπριάδου Αναγέννηση).
Η εποχή σφραγίζεται.
Μακαριστός π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
- Η εποχή μας σφραγίζεται καθοριστικά από μια νέα ιστορική συγκυρία, τη Νέα Παγκόσμια Τάξη πραγμάτων, ως στρατιωτικοπολιτική έκφραση της Νέας Εποχής, που ορίζεται αφετηριακά από τον πόλεμο του Κόλπου και την κατάρρευση του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», το κενό του οποίου έσπευσε να καλύψει η αναδυθείσα παγκόσμια Μονοκρατορία, η Pax Americana, που μεταφέρει τον κόσμο μας αναδρομικά στην ενότητα της Pax Romana και σ’ ό,τι αυτή μπορεί να περικλείει για τον άνθρωπο και τον κόσμο. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, η ανθρωπότητα εντάχθηκε σ’ ένα παγκόσμιο σύστημα πολιτικής και αξιών, που ελέγχει και διαμορφώνει καθολικά, μέσω της ενιαιοποιούμενης παιδείας και των κατευθυνόμενων Μ.Μ.Ε., τον άνθρωπο και την κοινωνία ως πλανητικό άνθρωπο και πλανητική-ολιστική κοινωνία.
Στο σημείο αυτό επιτρέπεται ένας παραλληλισμός: Στις 11.5.330 αναδύεται ένα νέο ιστορικό μέγεθος, η αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης (Ρωμανία από τον δ΄ αι. ή «Βυζαντίου» από το 1562), που υποστασιωνόταν με το τρίπτυχο: εκχριστιανισμένος ρωμαϊκός κρατικός φορέας-ελληνικός πολιτισμός/παιδεία και χριστιανική ορθοδοξία, ως ψυχή και ζωοοποιητική δύναμη του νέου αυτού παγκόσμιου μορφώματος.
Η σημερινή Νέα Εποχή, ως παγκόσμια αυτοκρατορία, ανατρέπει και υποκαθιστά το παλαιό με το δικό της τρίπτυχο: παγκόσμια πολιτική εξουσία–παγκόσμιος πολιτισμός, με την προϊούσα επικράτηση του δυτικού πολιτισμού, και παγκόσμια θρησκεία, ως Πανθρησκεία, για τη διαμόρφωση ολιστικής συνείδησης πάνω στην πανθεϊστική βάση: Όλοι ένα – όλοι Θεός! Μέσα στην πολυωνυμία του Υδροχοϊκού Μεσσία αθετείται η μοναδικότητα και αποκλειστικότητα του ενανθρωπήσαντος Θεού Λόγου στη δυνατότητα σωτηρίας ως θέωσης. Η ιδεολογία της Νέας Εποχής συνιστά, έτσι, πρόκληση ουσιαστική για την Ορθοδοξία.
Η Νέα Εποχή συνδέεται με τη μόνιμη πια στο δυτικό κόσμο χιλιαστική προσδοκία (ευδαιμονισμός), στα όρια μιας ενδοκοσμικής εσχατολογίας καθολικής ευημερίας και ειρήνης. Η ηχηρότητα αυτών των επαγγελιών δεν αποτρέπει όμως την απογοήτευση, καθώς γίνεται φανερό, ότι απλώς αναπαράγεται το παλαιό σύστημα με όλη την παθολογία και παθογένειά του.
- Η Νέα Τάξη οδήγησε σε μια (νέα) Μονοκρατορία, την κυριαρχία μιας (νέας) παγκόσμιας Υπερδύναμης. Τα Χριστούγεννα εμείς οι ορθόδοξοι ψάλλουμε στο υπέροχο τροπάριο της Αγίας Κασσίας ή Κασσιανής, για τη «νέα τάξη» και την εγκόσμια μονοκρατορία της Παλαιάς Ρώμης, τα λόγια: «υπό μίαν βασιλείαν εγκόσμιον τα έθνη εγένοντο».
Σήμερα τα έθνη της εποχής μας «γίνονται» και πάλι υπό μια παγκόσμια βασιλεία, εντασσόμενα -αναγκαστικά και στανικά- σ’ ένα κατασκευασμένο παγκόσμιο πολιτικό σχήμα, με την επιβολή σ’ όλα τα επίπεδα και όλους τους χώρους της μονοκράτειρας δύναμης. Η κατασκευασμένη αυτή «αλλαγή» εκφράζεται, πράγματι, αριστουργηματικά και προφητικά συγχρόνως στο γνωστό βιβλίο του George Orwell «1984». Αυτή είναι η Νέα Εποχή (New Age).
Η Νέα Εποχή κινείται, λοιπόν, σε τρία επίπεδα: το πολιτικό, που σημαίνει κατίσχυση μιας υπερδύναμης με μονοκρατορικό παγκόσμιο ρόλο. το πολιτιστικό, με την επικράτηση ενός ραφιναρισμένου και ανανεωμένου δυτικού (φραγκογερμανικού) πολιτισμού. Τα γραφόμενα από κοινωνιολόγους του συστήματος, όπως ο Χάντιγκτον ή ο Ετζιόνι, κατά τη δική μου ανάγνωση, αυτό ακριβώς εκφράζουν: τη διαφοροποίηση του δυτικού πολιτισμού από την Ορθοδοξία και το Ισλάμ (ως διαπίστωση είναι απόλυτα ακριβής) για την επιβολή, στην επερχόμενη πολιτισμική σύγκρουση, του ευρωαμερικανικού «πολιτισμού» (της υποκουλτούρας, του ρέηβ, των ναρκωτικών και της κόλας).
Το τρίτο επίπεδο είναι το θρησκευτικό. Οι συνάξεις στην Ασσίζη (1986 κ.ε.) – διαθρησκειακές συμπροσευχές δηλαδή υπό την ηγεσία του Πάπα –δείχνουν, ότι τέθηκε ήδη σε λειτουργία ο σχετικός μηχανισμός, για την επικράτηση της παγκόσμιας θρησκείας με βάση την αρχή, ότι κάθε θρήσκευμα προσφέρει σωτηρία (πανθρησκειακή εκδοχή της «θεωρίας των κλάδων»). Αυτά απαιτούν, φυσικά, αναίρεση του Χριστιανισμού, και μάλιστα στην αυθεντικότητά του (Ορθοδοξία).
Θα μπορούσαμε ίσως να προσθέσουμε και ένα τέταρτο επίπεδο, το επιστημονικό, με την εξέλιξη της Βιολογίας και των ειδικών επιστημονικών κλάδων της (Βιογενετική – Βιοτεχνολογία – Γενετική Μηχανική), που προσφέρουν δυνατότητες απεριόριστες «προς χρήσιν» από την Υπερδύναμη, όποτε θελήσει να χρησιμοποιήσει όλες τις σχετικές επιστημονικές ανακαλύψεις-εξελίξεις για την ευκολότερη και ευρύτερη επικράτησή της.
- Ο συνειδητά Ορθόδοξος εντάχθηκε στην Ενωμένη Ευρώπη, με συγκεκριμένες βεβαιότητες, που θα αποβούν καθοριστικές για την περαιτέρω παρουσία και στάση του μέσα σ’ αυτήν και γενικά στη νέα παγκόσμια πραγματικότητα. Έχει σαφή συνείδηση της διαμετρικής διαφοράς ορθόδοξου και δυτικοευρωπαϊκού πολιτισμού.
Όλες οι εκφάνσεις του ελληνορθόδοξου πολιτισμού αποτυπώνουν τον αγώνα του ανθρώπου για την τελείωση της ύπαρξής του μέσα στην άκτιστη και θεουργική θεία χάρη. Στόχος του δεν είναι ο εξανθρωπισμός ή η ηθική βελτίωση του ανθρώπου, αλλ’ η υπέρβαση της κτιστότητάς του, με την ανάδειξη του ανθρώπου σε Θεάνθρωπο «κατά χάριν». Ανθρωπολογικό πρότυπο της Ορθοδοξίας δεν είναι ο «καλός καγαθός» άνθρωπος, αλλ’ ο Θεάνθρωπος.
Οι ορθόδοξοι λαοί στην πλατιά διαστρωμάτωσή τους είναι ζυμωμένοι μέσα σ’ αυτή την πολιτισμική παράδοση και παρά τις αναμφισβήτητες αλλοιωτικές επιρροές, που έχουν δεχθεί στην ιστορική τους πορεία, διακρατούν στη συνείδησή τους τα ζώπυρα αυτής της παράδοσης, που εκφράζεται στις οριακές στιγμές της ως «ανθρωπιά» και «φιλότιμο», όροι πρακτικά άγνωστοι σήμερα στον πολιτισμό της Δύσης.
Η δυτική κοινωνία, μέσα στις ιστορικές μεταλλαγές της (μετά από τα ισχυρά ρήγματα στην πολιτιστική συνέχειά της: αναγέννηση, διαμαρτύρηση, διαφωτισμός), έχει οδηγηθεί σε μιαν άλλη στάση ζωής, ριζικά αποστασιοποιημένη από τον ορθόδοξο πολιτισμό της προκαρλομάγνειας περιόδου της.
Η μετακαρλομάγνεια Ευρώπη, αποκομμένη από την πατερικότητα, ανέπτυξε έναν πολιτισμό που έχασε κυριολεκτικά την αυθεντική έννοια του Θεού, του ανθρώπου και της κοινωνίας. Ενώ δε παρήγαγε μια εκθαμβωτική επιστημονική πρόοδο, αποδεικνύεται εντελώς ανίσχυρη να διαπλάσει ανθρώπους, που να μπορούν να χρησιμοποιούν τα επιτεύγματα της επιστήμης για τη σωτηρία του ανθρώπου και όχι την καταστροφική εκμετάλλευσή του. Και μόνο οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι, ως δημιουργήματα της Ευρώπης και του πολιτισμού της, δείχνουν που μπορεί να οδηγήσει ο «χωρίς Θεό», ρομποτοποιημένος, ευρωπαϊκός (δυτικός) άνθρωπος.
- Η Ενωμένη Ευρώπη και η τροφοδοτούμενη από αυτήν δυτική κοινωνία παρουσιάζονται για την Ορθοδοξία ως αγρός ιεραποστολικός, χώρος μαρτυρίας του λόγου και του τρόπου (στάσης ζωής), που συνιστά την ουσία της ορθόδοξης παράδοσης.
Αυτή μπορεί να είναι η δική μας προσφορά στον παραπαίοντα σημερινό κόσμο, όσο περίεργο και αν φαίνεται αυτό στον δυτικοποιημένο Έλληνα πολιτικό ή διανοούμενο. Διαφορετικά, η παρουσία μας δεν θα είναι μόνο χωρίς σημασία, αλλά θα ολοκληρώσει την υποτέλεια και αλλοτρίωσή μας.
Η παρουσία της Ορθοδοξίας στο σύγχρονο κόσμο οφείλει να είναι πρωταρχικά πνευματική και λειτουργική.
Η Θεία Λειτουργία, με όλη τη λατρεία μας, είναι ο σημαντικότερος θησαυρός μας, διότι περικλείει και διασώζει δυναμικά το φρόνημα και τη ζωή των Αγίων μας, την πίστη και τον θεόνομο τρόπο ύπαρξής τους. Η ασκητική παράδοση των Αγίων μας, αρχαίων και νέων, είναι η πηγή του πολιτισμού μας, πεμπτουσία του οποίου είναι ο λόγος του Χριστού μας «μακάριον εστι διδόναι μάλλον ή λαμβάνειν» (Πραξ. 20, 35), που αναιρεί την εγωιστική βουλιμία και ατομοκρατική υστερία. Είναι αυτό που λέει ο λαός μας: «Κάμε το καλό και ριξ’ το στο γιαλό». Δεν γνωρίζω αν υπάρχει σε άλλους λαούς αυτή η παροιμία! Και όπως είπε ο Αριστοτέλης, στις παροιμίες ενός λαού αποταμιεύεται η συνείδηση και πείρα του.
Βέβαια, οφείλω μια διευκρίνηση. Όταν ο Στ. Ράνσιμαν υποστήριζε, ότι ο 21ος αι. θα είναι «ο αιώνας της Ορθοδοξίας», προϋπέθετε τους Ορθοδόξους. Ο βαθύς αυτός γνώστης της αγιοπατερικής και ησυχαστικής παράδοσης δεν εννοούσε, φυσικά, μιαν εθιμική «ορθοδοξία», ιδεολογικοποιημένη και σκανδαλίζουσα τις συνειδήσεις, εξουσιαστική και διεκδικητική της εξουσίας, όλα αυτά που περικλείει ο όρος «ορθοδοξισμός».
Ο Ράνσιμαν ταυτιζόταν στο θέμα αυτό με τον Μακρυγιάννη. Για τη «μαγιά» του ελληνορθόδοξου – ρωμαίϊκου Γένους μιλούσε κι αυτός. Αυτή η «μαγιά» μπορεί να λειτουργήσει ως πνευματικός καταλύτης. Όχι μόνο για τον νεοεποχίτικο κόσμο, αλλά και για μας τους ανίατα ξενομανείς Νεοέλληνες.
Ρεσάλτο-τεύχος 1, Δεκέμβριος 2005
yiorgosthalassis.
thesecrectrealtruth
Έξι Ελληνικές ράτσες σκύλων
Σπάνια θα τους δεις στην βόλτα σου. Ακόμη και αν είσαι εξοικειωμένος με το φουντωτό και χαριτωμένο κοκόνι, ενδεχομένως να μην γνωρίζεις ότι πρόκειται αναγνωρισμένη ελληνική φυλή σκύλου. Ναι, υπάρχουν και ράτσες σκύλων αμιγώς ελληνικές και θα έχεις την δυνατότητα να τους δεις από κοντά.
Ενδεχομένως, να τους έχεις ήδη δει τα Σαββατοκύριακα στην εξοχή, όπου παρατηρείς έναν σκύλο να έλκεται από της «ζωής το άγνωστο». Τον διεθνώς αναγνωρισμένο ως ελληνική φυλή, εδώ και 18 χρόνια, ελληνικό ιχνηλάτη. Ο φιλικός ιχνηλάτης μάλιστα παρουσιάζεται σε διεθνείς εκθέσεις σκύλων στο εξωτερικό, προβάλλοντας παγκοσμίως την Κυνολογική δραστηριότητα της χώρας μας. Οι έξι ελληνικές φυλές, οι περισσότερες άγνωστες στο ευρύ κοινό είναι οι παρακάτω:
Ελληνικός Ποιμενικός
Ο «Survivor». Ικανός να κινείται όλη την ημέρα, υπό ακραία αντίξοες καιρικές συνθήκες, ο Ελληνικός Ποιμενικός συναντάται για πρώτη φορά στην αρχαιότητα ως Ποιμενικός Μολοσσός. Στο διάβα των αιώνων εξελίχθηκε στο σημερινό γενετικό κράμα του. Ένας σκύλος ατρόμητος, με άρτια σωματική διάπλαση έχει ελάχιστες απαιτήσεις για τροφή και αποτελεί την καλύτερη προστασία για τα κοπάδια των αιγοπροβάτων. Μόνιμα σε εγρήγορση, σχεδόν πάντα έτοιμος να καλπάσει με την αέρινη κίνηση του και να πέσει στην… φωτιά ενός καυγά για να προστατέψει τον ζωτικό του χώρο. Όπως και μάχεται συνεχώς για να αποδείξει ότι αξίζει την πρωτοκαθεδρία σε μια αγέλη σκύλων, αυτός ο εντυπωσιακός σκύλος, που έχει ελάχιστες απαιτήσεις σε τροφή.
Ελληνικός Ιχνηλάτης
Ακούραστος, θα μπορούσε να ανταγωνιστεί τους Κενυάτες δρομείς μεγάλων αποστάσεων στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να τους νικήσει. Δρομέας με εξαιρετικά λεπτή όσφρηση και μεγάλη αντοχή, κυνηγά ακούραστα είτε μόνος είτε κατά κοπάδια και προσαρμόζεται απολύτως σε όλα τα εδάφη, ακόμη και τα πλέον απρόσιτα. Με φωνή ηχηρή και αρμονική αυτός ο οξύνους σκύλος μεσαίων διαστάσεων και κοντό τρίχωμα κόκκινου της φωτιάς πολλές φορές είναι ιδιαίτερα δυνατός και ζωηρός. , δυνατός, ρωμαλέος, ζωηρός και οξύνους. Μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 55 εκατοστά ύψος ενώ είναι ιδιαίτερα φιλικός και δεν αναζητά μπελάδες
Κρητικός Λαγωνικός/Ιχνηλάτης
Η μορφή του εμφανίζεται σε αρχαιολογικά ευρήματα ηλικίας 5 χιλιάδων ετών στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κρήτη. Έργα τέχνης που απεικονίζουν τον Κρητικό σκύλο δίωξης εμφανίζονται ήδη από τους προϊστορικούς οικισμούς της μεγαλονήσου που προηγήθηκαν του Μινωικού πολιτισμού. Νευρώδης, αθλητικός και ταχύς ο κρητικός λαγωνικός συνηθίζει να κυνηγά λαγούς και αγριοκούνελα χάρη στην οξύτατη όραση και όσφρηση του.
Ανθεκτικός και αποτελεσματικός σε όλα τα εδάφη και ιδιαίτερα τα βραχώδη και δύσβατα όπου αναδεικνύονται οι ικανότητές του στην αναρρίχηση, ερευνά, όπου βρίσκει και καταδιώκει το θήραμα με ορμητικότητα και εξαιρετική ευελιξία, ικανός ακόμη και να το συλλάβει. Λιτοδίαιτος οργανισμός με ισχυρή κράση και ζωηρή ιδιοσυγκρασία, είναι ικανός για πολύωρη εργασία ακόμα και στις πιο απόκρημνες ορεινές περιοχές της πατρίδας του. Εναργής, ευφυής, ευγενής και ήπιος, συντροφικός και καλότροπος στο σπίτι ο κρητικός λαγωνικός είναι πλασμένος για την καταδίωξη και μόνο μέσα από αυτήν αναδεικνύεται σωματικά και διανοητικά.
Κοκόνι
Ακόμη μια ελληνική φυλή σκύλου με αρχαία καταγωγή. Άπειρες αναπαραστάσεις σε αγγεία, αγάλματα, ειδώλια και νομίσματα φανερώνουν την ύπαρξή του και την τόσο κοντινή σχέση του με την αρχαία ελληνική οικογένεια. Από αναφορές σε κείμενα και γκραβούρες ο σκύλος αυτός εμφανίζεται από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα σε μια αδιάσπαστη συνέχεια σε όλο τον Ελλαδικό χώρο. Είναι από τις πλέον χαριτωμένες ελληνικές φυλές. Μικρόσωμος σκύλος με κορμό μακρύτερο από ότι το ύψος του, τρίχωμα κοντό στο πρόσωπο. Είναι χαρακτηριστικό ότι το μήκος σώματος του είναι μακρύτερο του ύψους του. Πολύ ζωηρό σκυλάκι κάνει ιδανική παρέα σε παιδιά, μιας και είναι χαρούμενος και εύστροφος, ενώ θα αποτελέσει μια πιστή παρέα στον ιδιοκτήτη του στο διάβα των ετών.
Λευκό Ελληνικό Τσοπανόσκυλο
Η αριστοκρατική του εμφάνιση «κλέβει» την παράσταση. Δυνατό και πολύ έξυπνο το λευκό ελληνικό τσοπανόσκυλο αποτελεί τον ιδανικό φύλακα κοπαδιών. Είναι ιδιαίτερα φιλικός με τους ανθρώπους του περιβάλλοντος του, στους οποίους εμφανίζει ένα άλλο πρόσωπο από αυτό, που επιφυλάσσει στους εισβολείς του χώρου, που εποπτεύει. Δεν είναι ιδιαίτερα βαρύς, έχει σχετικά μακριά άκρα, είναι ευλύγιστος και γρήγορος. Το λευκό Ελληνικό Τσοπανόσκυλο, όπως μαρτυρά και το όνομα του, εξυπηρετεί τους σκοπούς των βοσκών, στους οποίους προσφέρουν και μια μοναδική αίσθηση συντροφικότητας.
Μολοσσός της Ηπείρου
Με καταγωγή από την Ήπειρο και αυτός ο ελληνικής φυλής σκύλος είναι προορισμένος για την φύλαξη και την προστασία μεγάλων κοπαδιών από μεγάλα αγρίμια όπως το τσακάλι, ο λύκος και οι αρκούδες. Ένας ρόλος, τον οποίο επιτελεί εδώ κι χιλιάδες χρόνια. Το μέγεθος του είναι μεγάλο, είναι συμπαγής και δυνατός.
Έξυπνος, πιστός, αφοσιωμένος και δεμένος με το κοπάδι και τον άνθρωπο του, φιλικός στους ανθρώπους του περιβάλλοντός του και ικανός όταν χρειαστεί να προστατέψει το κοπάδι ή την ιδιοκτησία που φυλάει.
animalplanet.gr, mybestfriend.gr
apocalypsi.gr
Εκτεταμένη υιοθέτηση αμετάφραστων ξενικών όρων.
Διαβάστε το άρθρο στο παρακάτω λίνκ
ΦΕΝΑΚΕΣ, ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗΣ
Τι είναι η Φ ε ν ά κ η και τι οι Φ ε ν ά κ ε ς; Δεν θα είναι δύσκολο θαρρώ να περιγραφεί. Οι εποχές ετούτες κατακλύζονται από αυτούς τους δαίμονες.Στην αρχαία ελληνική μυθολογία και λατρεία, με την ονομασία Φενάκες ήταν γνωστοί κάποιοι δαίμονες, τους οποίους επικαλούνταν και ζητούσαν τη βοήθειά τους οι αρχαίοι Αθηναίοι όσες φορές επιθυμούσαν να ε ξ α π α τ ή σ ο υ ν κάποιον άνθρωπο.Ο αρχικός τύπος ήταν ο φαίναξ, του φαίνακος, από το ρήμα φαίνω – φαίνομαι, δηλαδή φανερώνω. Ο φαίναξ ήταν ο α π α τ ε ώ ν α ς, που με την σειρά του μας έδωσε το φέναξ, φένακος.Το «αι» της φενάκης μονοφθογγίστηκε γλωσσολογικώς, οι δύο φθόγγοι απλοποιήθηκαν και έγιναν ένας, «ε». Λέξη πολύ παλιά, οι μαρτυρίες αναφέρουν ότι ο Φαίναξ ήταν κύριο όνομα, το ανθρωπωνύμιο pa-na-ki μια δοτική των μυκηναϊκών χρόνων, που απαντάται στις πινακίδες της μυκηναϊκής Β γραφής.Με την φενάκη ως πρώτη έννοια εννοούσαν και την περούκα. Η περούκα κρύβει μια ατέλεια, άρα απατά, εξαπατά, φενακίζει. Η φενάκη, η εξαπάτηση, ο φενακισμός είναι η παραπλάνηση αφελών και μη. Φ ε ν ά κ η, λοιπόν, είναι η απάτη, η ψευτιά, η πλάνη, το ψέμα που λέγεται για εξαπάτηση, η παραπλάνηση. Επικαλούμαστε την Φενάκη για να κρύψουμε ένα μυστικό, μία ιδέα, μία ιδεολογία, ακόμα και μια ιδεοληψία, όπως συνηθίζουμε να αποκαλούμε την εμμονή μας σε συγκεκριμένες πεποιθήσεις, με τελικό σκοπό την εξαπάτηση. Λέμε ή ακούμε καμιά φορά προτάσεις όπως: «Οι υποσχέσεις του, τα λόγια του αποδείχτηκαν φενάκη» και το μυαλό μας πάει κατευθείαν στους πολιτικούς αυτού του τόπου.Είναι βέβαιο ότι τους Φ έ ν α κ ε ς τους επικαλούνται αυτή η μερίδα των πολιτών σε καθημερινή βάση. Όμως αυτοί που τους επικαλούνται, δεν είναι ο καθρέφτης αυτών που τους ψηφίζουν; Όπως προαναφέραμε: «ο φενακισμός είναι η παραπλάνηση αφελών και μη». Αφελών και μη. Οι δαίμονες Φένακες λοιπόν συνεχίζουν να ζουν και ουδέποτε ξεπέσανε στην λήθη. Απόδειξη; Ας κοιτάξουμε γύρω μας. Ετούτος ο τόπος και ο λαός, ο πλανεμένος και βαθιά εξαπατημένος, είναι η απόδειξη.
*Ερευνα και συλλογή πληροφοριών Γιώβη Βασιλική
Aναζητήστε το άρθρο με αυτόν τον τίτλο, στο μπλογκ μου mythiki-anazitisi.blogspot
Τί πήγε στραβά με την δημοκρατία μας; Την κοινωνία μας; Τους συνανρθώπους μας;
Ελευθέριος Ανευλαβής
«1. Το πολίτευμά της Ελλάδας είναι Προεδρεύομενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους.»
Αυτά είναι τα τρία πρώτα άρθρα του Συντάγματος. Του καταστατικού χάρτη της Χώρας.
Έχουμε Βουλή, που βουλεύεται.
Έχουμε Βουλευτές .που μας αντιπροσωπεύουν.
Έχουμε πολιτικά κόμματα, που ψηφίζουμε.
Έχουμε δικαιοσύνη.
Έχουμε Νομοθετική εξουσία.
Έχουμε εκτελεστική εξουσία.
Έχουμε νόμους.
Έχουμε ελευθερία λόγου.
Έχουμε ελεύθερο τύπο.
Έχουμε Ελεύθερα ΜΜΕ: Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ή/καιΜέσα Μαζικής Εγκεφαλομαλάκυνσης.
Γιατί δεν είμαστε ευχαριστημένοι;
Τι πήγε στραβά με τη Δημοκρατία μας.
Τι πάει στραβά με τις ζωές μας.
«Ποιος τη ζωή μας, ποιος την κυβερνά;»
Ζούμε σε μια εκτεχνικευμένη εποχή τής μετανεωτερικότητας. Στην εποχή της «μετανεωτερικής,(μεταμοντέρνας), κοινωνίας» (postpodernsociety), όπου ο κόσμος μας και οι ζωές μας χτίζονται, με τα υλικά της αποϊδεολογικοποιημένης τεχνολογίας-τεχνικής και του Νέοφιλελευθερισμού, που οδηγούν στον αποκτηνωμένο φιλοτομαρισμό.
Η αναγόρευση του ανθρώπου σε άτομο, για το οποίο μοναδικός σκοπός είναι η καλοπέρασή του, γέννησε το τέρας του Μαζανθρώπου, της Μαζοκοινωνίας και της Μαζοδημοκρατίας.
Η έννοια άνθρωπος, ως δεύτερο συνθετικό της λέξης μαζάνθρωπος, είναι το συκόφυλλο που κρύβει τον απαίδευτο, αμόρφωτο, ακαλλιέργητο, τεχνολογικά όμως ιν (in ελληνιστί), διεφθαρμένο, αδιάφορο, απολίτικο, εγωιστή, κατακερματισμένο μαζάνθρωπο, που λανσάρει η υπερατλαντική δυνάστις των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων σφουγγοκωλαρίων της.
Η έννοια κοινωνία, ως δεύτερο συνθετικό της λέξης μαζοκοινωνία, είναι το πρόσχημα για το δόγμα της κοινωνίας της ασύδοτης αγοράτού «ότι φάμε, ότι πιούμε κι ότι αρπάξει ο κώλος μας» και του «φατους, πριν σε φάνε» (getthembeforetheygetyou).
Η έννοια Δημοκρατία, είναι το προπέτασμα καπνού, για να καταφέρνει η λεγόμενη αντιπροσωπευτική δημοκρατία να αναγορεύει κυβερνήσεις, με κινητήρια δύναμη το πολιτικό χρήμα και τις προεκλογικές υποσχέσεις, οι οποίες αναιρούνται, άμα τη καταλήψει, των κυβερνητικών θώκων.
Ζούμε σ’ έναν κόσμο, που του στέρησαν το νόημα.Και το μόνο νόημα που απέμεινε είναι το κενό, το οποίο γεμίζουμε με τις άδειες ζωές μας, κάνοντάς το να υπάρχει, γεμάτο με άθλιες ζωές,που είναι, πιά, η πραγματικότητά μας. Είναι ο κόσμος μας.
Μια πολύχρωμη κουρελού, που όλα ταιριάζουν με όλα, σε ένα αδιαφοροποίητο μαζικό, απρόσωπο, δίκην χυλού, κομπιναδόρικο, κερδώο όλον.
Ο ευδαιμονισμός, στερημένος από την ευδαιμονία του κερδισμένου αγαθού, ωθεί τον μαζάνθρωπο στον ευτελισμό της ουσίας του και της ανθρωπιάς του, για την οποία δεν δίνει δεκάρα πλέον.
Ξεμάθαμε πια ν’ αγαπάμε.
Ο άλλος δεν είναι ο διπλανός, ο συνάνθρωπος αγωνιστής, αλλά ο αντίπαλος, ο ανταγωνιστής.
Η αυτοπραγμάτωση του ανθρώπου, έχει εκφυλιστεί σε πραγμάτωση του απόλυτου εγωισμού, συνυφασμένου με την έννοια της καριέρας, πατώντας επί πτωμάτων, ή επί των άλλων.
Διαφθορά, αμάθεια, ρουφιανιά, είναι το τρίπτυχο πάνω στο οποίο βασίζεται, και με το οποίο λειτουργεί η νεοφιλελεύθερη κοινωνία.
Η διαφθορά, στην κοινωνία της ελεύθερης αγοράς, δεν είναι πλέον εξοβελιστέα, παράνομη και καταδικαστέα. Είναι δομικό της συστατικό.
Το να είναι κανείς ηθικός,ανιδιοτελής, θεωρείται πολυτέλεια ή και αφέλεια. Και από τους καπάτσους της αρπαχτής, ο ανιδιοτελής άνθρωπος θεωρείται μαλάκας.
Η διαφθορά, έχει θεωρείται, ως μοχλός και αυτονόητο για την άσκηση πολιτικής.
Και αυτήν την πραγματικότητα η κοινή γνώμη την γνωρίζει,
αλλά στρουθοκαμηλίζει.
Διάφορες διαδικασίες, διασφαλίζουν την μυστικότητα των συναλλαγών.
Το επισήμως οργανωμένο έγκλημα — ο ορισμός της διαφθοράς σε κρατικό επίπεδο —, γίνεται, πλέον,αποδεκτό ως νόμιμη μίζα (προμήθεια λέγεται, επισήμως), με όλα τα παρασκηνιακά προαπαιτούμενα:
Συνεννοήσεις, συναντήσεις αντιπροσώπων εταιριών με δημοσιογράφους,— η Τέταρτη λεγόμενη, και στις μέρες μας ισχυρότερη εξουσία, η οποία εξουσιάζει ή/και εκβιάζει τις άλλες τρεις: Νομοθετική, Εκτελεστική, Δικαστική.
Συνεννοήσεις και συναντήσεις πολιτικών, με δημοσιογράφους/ δημιογράφους και σαπιοκοιλιές του άνομου χρήματος, για να προλειανθεί το έδαφος και να καθοριστούν οι όροι και τα μεγέθη της μίζας.
Αλλά, και στην καθημερινή ζωή των μαζανθρώπων, ουδεμία σχέση με πολίτες, η μίζα αποτελεί εργαλείο, κοινώς αποδεκτό, για να κάνει ο μαζάνθρωπος τη δουλειά του, (νόμιμη ή και παράνομη), γρήγορα και άκοπα.
Φακελάκια σε γιατρούς, εφόρους, υπαλλήλους τεχνικών υπηρεσιών, καταγγέλλονται και οι μαζάνθρωποι, αφού έφαγαν τα βόδια, ανίδεοι; και χορτάτοι, ξανά προς την δόξα τραβούν.
Οι διαφθορά παίρνει δύο.
Μα είναι δυό, μα είναι τρείς,
μα είναι χίλιοι δεκατρείς, και βάλε…
Η αμάθεια, η απαιδευσία, η ομοιόμορφη, μονοσήμαντη, χωρίς κριτική διάσταση, σκέψη, η εκτεχνικευμένη παιδεία, χωρίς το προστατευτικό δίχτυ της ανθρωπιστικής παιδείας, αποτελεί επιλεγμένο στόχο της κοινωνίας, στο χωριό της παγκοσμιοποίησης.
Έτσι, δημιουργείται το ανθρώπινο δυναμικό, για τον Μινώταυρο της αγοράς της ελαστικής εργασίας.
Και, έτσι, διασφαλίζεται η υποταγή των στερημένων κριτικής σκέψης, και μη δυναμένων να αμφισβητήσουν τον μονόδρομο της παγκοσμιοποιημένης ηλιθιότητας.
Διότι, τίποτε άλλο, ούτε καν το χρήμα, δεν είναι παγκοσμιοποιημένο.
Παγκοσμιοποιημένη είναιη ηλιθιότητα, που εξάγει και επιβάλλει η Μονοκρατορία των ΗΠΑ,(Ηνωμένες Πολιτείες Αποβλάκωσης), που σάπισε πριν καν ωριμάσει.
Η αποθέωση της υψηλής τεχνολογία (hightechnology), οδήγησε στον μύθο της λυτρωτικής λειτουργίας της τεχνολογίας.
Ο άνθρωπος, στη λυτρωτική μυθολογία της τεχνοπληροφορικής, απελευθερωμένος από την δουλεία της δουλειάς, θα αναζητήσει, θα ανακαλύψει και θα πραγματοποιήσει τις δημιουργικές του δυνατότητες.
Ασφαλώς, και η ανθρώπινη εργασία παίρνει νέες μορφές στην τεχνοκρατούμενη μετανεωτερική κοινωνία. Η χειρωνακτική της μορφή περιορίζεται, και η εργασία καθίσταται άυλη, προσφερόμενη μέσα από τα μπιτ του διαδικτύου και του παγκόσμιου ιστού (www: worldwideweb.)
Εν τούτοις, η ουσία παραμένει αναλλοίωτη.
Κάποιοι, ελάχιστοι, κάτοχοι των μέσων παραγωγής, καρπούνται την υπεραξία της ανθρώπινης εργασίας, που βρίσκεται ενσωματωμένη στο παντός είδους εμπόρευμα, είτε πρόκειται για μηχανές, είτε για μικροτσίπς.
Το άυλο κεφάλαιο, πλανητικά διεσπαρμένο, κάτοχος των μέσων παραγωγής με τη νέα μορφή, (προσοδοφόροι διαδικτυακοί κόμβοι), επιβάλλει στο κλασικό και το νέο προλεταριάτο της άυλης εργασίας, τη μεγιστοποίηση της αποδοτικότητας για τη παραγωγή πλούτου.
Εν τούτοις, η τεχνοπληροφορική δεν έχει εξουσία, ούτε δημιουργεί νέες κοινωνικές συνθήκες. Η εξουσία παραμένει στα χέρια της πολιτικής, που με τη χρήση και την χειραγώγηση της τεχνοπληροφορίας, σε πλανητικό επίπεδο, πλανητική πλέον και η ίδια, όπως εκφράζεται στο μοντέλο της παγκόσμιας αυτοκρατορίας των ΗΠΑ, διαχειρίζεται τις τύχες των ανθρώπων, διακηρύσσοντας το αναπόφευκτο της εκτεχνικευμένης ανθρωπότητας.
Των υπάκουων ρομπότ (ανθρώπων και κρατών) στα κελεύσματα της αυτοκρατορίας η οποία κυριαρχεί με τα όπλα του πυρηνικού της οπλοστασίου και του χρήματος.
Η πλανητική, πλέον, αυτοκρατορία δεν υπακούει σε κανένα νόμο διεθνούς δικαίου.
Αντιθέτως, δημιουργεί η ίδια νόμους, που τους επιβάλλει στα ανίσχυρα, εθνικά κράτη, τα οποία υπάρχουν, κατά την αντίληψη των ΗΠΑ, για να υπηρετούν την παγκοσμιοποίηση της αμερικανικής πολιτικής (Γιουγκοσλαβία, Κόσσοβο, Σκόπια. Αφγανιστάν, και τώρα Τυνησία και Αίγυπτος).
Ο μεταμοντέρονος άνθρωπος, ζει σ’ έναν κόσμο που κύρια χαρακτηριστικά του είναιοεκχρηματισμός της ανθρώπινης ύπαρξης και η εκτεχνίκευση της κοινωνίας.
Το ανθρώπινο πρόσωπο απέκτησε το σχήμα του ευρώ, του δολαρίου, του γιεν.
Ως υλική κατασκευή, ο κόσμος υπάρχει, αλλά δεν προσφέρει πια κανένα νόημα. που να παρέχει λύτρωση, ελπίδα ή πυξίδα ζωής.
Ένας κόσμος στερημένος από τις θεμελιώδεις αξίες, της παράδοσης, του Έθνους, της φιλίας, της αλληλεγγύης.
Η επιβίωση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας εξαρτάται, απολύτως, από την ύπαρξη πλήρως και σωστά ενημερωμένων πολιτών.
Στην αρχαία αγορά της άμεσης δημοκρατίας του «τις βούλεται αγορεύειν», ο πολίτης ήταν υπεύθυνος και για την πρόταση νόμων και για την τήρησή τους.
Ο Αθηναίος της Πνύκας, όπου συνεδρίαζε ο Δήμος, είχε δικαίωμα να προτείνει νόμους στην εκκλησία του Δήμου, αλλά για να ανακόψει την αυθαίρετη και εκ του πονηρού, μερικές φορές, κατάθεση νόμων, θέσπισε, ο ίδιος ο Δήμος, την «γραφήν παρανόμων».
Δηλαδή, επέβαλε αυστηρές ποινές τόσο στους προτείνοντες, όσο και στους αξιωματούχους, που, από αβλεψία ή σκοπίμως, επέτρεπαν την ψήφιση «κακών» νόμων.
Από αυτήν την δημοκρατία των υπεύθυνων πολιτών, περάσαμε σήμερα στη δημοκρατία της τηλεοπτικής, πληροφόρησης. «Αν δεν το δείξει η τηλεόραση δεν υπάρχει».
Η τηλεόραση ελέγχει τη ροή των πληροφοριών. Την ενημέρωση μας, τη διασκέδαση μας, την μόρφωσή μας.
Η αλλαγή από την έντυπη πληροφόρηση,—η οποία παρέχει την δυνατότητα κριτικής σκέψης και αξιολόγησης—,στην τηλεοπτική εικόνα, με την καταιγιστική εναλλαγή εικόνων, που δεν αφήνει χρόνο, όχι για κριτική, αλλά, ούτε καν, για σκέψη,
Πολλοί διαπιστώνουν, ότι το πολιτικό μας σύστημα ευρίσκεται σε κρίση. Δε πρόκειται περί κρίσης του συστήματος. Το σύστημα πάντα έτσι ήταν. Απλώς, μέσα στην παγκοσμιοποιημένη αλαζονεία, απέβαλλε και το φύλλο συκής, που υποκριτικά σκέπαζε την ανύπαρκτη αιδώ του.
Και παρουσιάζεται πλέον,κορδακιζόμενο, με την δυσειδή, απεχθή, ολοκληρωτική μορφή τουωςΚράτος αδηφάγων και ασυστόλων κώλων.
Και αυτοί που το υπηρετούν απροσχημάτιστα, που το βοηθούν να αναπτυχθεί, φριχτή Λερναία Ύδρα, καμώνονται πως εκπλήσσονται. Και ανακοινώνουν ανερυθριάστως «κράτος δικαίου. Επιτελικό κράτος» κουλοκράτος.
Και οι λαομπαίχτες, ζητούν την συνδρομή του λαού, του αγαθού γίγαντα, φημισμένου μόνο για τη σωματική του ρώμη, γιατί την πνευματική του δύναμη φρόντισαν να την ευνουχίσουν, με τις κοπριές των «πρωϊνάδικων» και του παραμορφωτικού (εκ)τυφλωτικούφακού της γυάλινης τηλεπαραμύθας, — «μη παίρνετε ναρκωτικά με την TV, μαστουρώνεις καλλίτερα» —, για να τον ξεγελάσουν, ακόμη μια φορά, και να κάνουν, πάλι, τα ίδια.
Με τα φθαρμένα, βρώμικα υλικά, αυτών που επικαλούνται την κάθαρση του πολιτικού συστήματος δεν χτίζεται καθαρή πολιτική.
Ζητείται ελπίς και πολιτική.
Η βασιλεία του Ορθού Λόγου και της Ανθρωπιάς είναι η μόνη αποδεκτή βασιλεία στη Δημοκρατία.
και ο μόνος βασιλιάς, που μπορεί να βασιλεύειστη Δημοκρατία, είναι
ο Νόμος της Δικαιοσύνης.
«Ξαναμπαρκάραμεμετα σπασμένα μας κουπιά.
Ήτανωραίατα μάτια σου
μαδενήξερεςπού να κοιτάξεις
Λίγο ακόμα
θαιδούμε τις αμυγδαλιές ν᾿ ανθίζουν
τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο
τη θάλασσα να κυματίζει.
Λίγο ακόμα,
να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.
(Γ. Σεφέρης)
zougla.gr
Άλκηστις Ν. 