Αιγαιοπελαγίτικα Καίκια

Από τον Rod Heikell*
Σ τον «Κολοσσό του Μαρουσίου» ο Henry Miller μας δίνει μια από τις πιο ωραίες περιγραφές του Πόρου: «… ξαφνικά ανακάλυψα ότι πλέαμε μέσα από τους δρόμους. Αν υπάρχει ένα όνειρο που μου αρέσει περισσότερο απ’ όλα τ’άλλα, είναι εκείνο που πλέω επί εδάφους. Μπαίνοντας στον Πόρο έχεις την ψευδαίσθηση ενός βαθύ ονείρου. Ξαφνικά η γη συγκλίνει απ’ όλες τις μεριές και το καράβι ζουλιέται μέσα σε μια στενή λουρίδα θάλασσας απ’ όπου δεν φαίνεται να υπάρχει έξοδος». Ό,τι περιγράφει ο Henry Miller με λέξεις, το παρουσιάζει ο Robert McCabe με τις φωτογραφίες του οι οποίες απεικονίζουν τη ζωή στην Ελλάδα. Από την αρχή της δεκαετίας του 1950, άρχισε να αποτυπώνει με την πίστη του Rollei τη ζωή στη στεριά και στη θάλασσα. Θα έδινα μια περιουσία για να διαθέτω τη ματιά του. Οι φωτογραφίες του είναι εξίσου συναρπαστικές τη δεύτερη και την τρίτη φορά που τις βλέπουμε, όσο είναι και την πρώτη. Είναι μαγική αυτή η ικανότητα που έχουν όλοι οι μεγάλοι φωτογράφοι: να τραβούν το βλέμμα μας στο θέμα, μέσα από τη σύνθεση και το πλαίσιο της κάθε φωτογραφίας. Πολλές από τις φωτογραφίες αυτής της έκθεσης ίσως να χρονολογούνται από όταν ο Henry Miller ήταν στον Πόρο. Αν το φάντασμα του κατηφόριζε στον τόπο αυτό σήμερα, δεν θα αισθανόταν σε άγνωστα νερά. Βρίσκονται εδώ όλοι οι παραδοσιακοί τύποι των καϊκιών: το τρεχαντήρι, το πέραμα, το καραβόσκαρο και άλλες παραλλαγές. Πρόκειται για την τέχνη που συνέδεε τα νησιά και τις στεριές στο Αιγαίο, πρόκειται για τα σκαριά-εργάτες που ψάρευαν και όργωναν τις θάλασσες. Μερικά σκάφη δεν έχουν πια τα άλμπουρα και τα ιστία που υποστήριζαν τις παλαιές τους μηχανές∙ στις φωτογραφίες, όμως, διακρίνεται η μετάβαση από το ιστίο στη μηχανή, σε μια μεικτή μορφή: ακόμα και με την έλευση της μηχανής, το ιστίο παραμένει βοηθητικά. Γύρω-γύρω στους μόλους του Πόρου και του Γαλατά απέναντι, μπορεί κανείς να δει αυτά τα σκαριά, φτιαγμένα ακόμα από ξύλο και βαμμένα με διακριτά χρώματα. Ίσως οι ψάθες και τα πίκια που απέμειναν είναι πια λιγοστά. Παραμένουν, όμως, όσοι αγαπούν τα παραδοσιακά σκαριά και τις αρματωσιές, ώστε τα σκάφη αυτά να επιβιώνουν και να αναβιώνουν στη νεώτερη γενειά. Το «Σαλόνι Παραδοσιακών Σκαφών» εντάσσεται στην προσπάθεια να διατηρηθεί ζωντανή η παράδοση. Πολλές από τις φωτογραφίες ίσως να χρονολογούνται από όταν ο Henry Miller ήταν στον Πόρο. Αν το φάντασμα του κατηφόριζε στον τόπο αυτό σήμερα, δεν θα αισθανόταν σε άγνωστα νερά. Πιθανόν, μάλιστα, να αναγνώριζε μερικά από τα νεανικά πρόσωπα στις φωτογραφίες, ίσως και μερικά μεγαλύτερα σε ηλικία, να ασχολούνται ακόμα με τα σκάφη τους και να δουλεύουν στο γαλάζιο του Αιγαίου.

Καρνάγιο στον Πόρο

Μήλος

Μήλος 1961

Πάτμος

Πούντα Πόρος

Ρόδος

Σκόπελος 1963

Σποράδες

Τρεχαντήρι

*Το κείμενο του Rod Heikell περιλαμβανόταν στο πρόγραμμα της έκθεσης του γνωστού Αμερικανού φωτογράφου Robert McCabe στην γκαλερί Citronne , που έγινε στον Πόρο μεταξύ 23 Απριλίου – 29 Μαΐου, 2016 και αναδημοσιεύεται εδώ με την ευγενική παραχώρηση της Γκαλερί Citronne

Πηγή: http://www.lifo.gr

Το Αιγαίο βάφεται με έντονο γκρί

Η Άγκυρα συμφώνησε και το Αιγαίο αρχίζει να βάφεται με έντονο γκρι…
Εγκληματική σιωπή από την ελληνική κυβέρνηση και τους αρμόδιους υπουργούς
Ελλάδα και Τουρκία θα περιπολούν “από κοινού” στο ανατολικό Αιγαίο, προσπαθώντας να σταματήσουν το μεταναστευτικό κύμα από τη Μέση Ανατολή. Αυτό είναι μέρος της συμφωνίας στην οποία κατέληξαν Τουρκία και ΕΕ. Συμφωνία που θα επικυρωθεί όπως γραφει η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung, στις επαφές που θα έχει αύριο ο Ερντογάν με ευρωπαίους ηγέτες.

Σύμφωνα με το σχέδιο, η Τουρκία θα πρέπει να δεχθεί να εντείνει τις προσπάθειές της προκειμένου να ασφαλίσει τα σύνορά της με την ΕΕ συμμετέχοντας σε κοινές περιπολίες με την ελληνική ακτοφυλακή στο ανατολικό τμήμα του Αιγαίου, οι οποίες θα συντονίζονται από την ευρωπαϊκή υπηρεσία εποπτείας των συνόρων Frontex, σύμφωνα πάντα με τη γερμανική εφημερίδα, το δημοσίευμα της οποίας επικαλείται το AFP.

Οι μετανάστες οι οποίοι θα συλλαμβάνονται θα οδηγούνται πίσω στην Τουρκία, όπου θα κατασκευαστούν και θα συγχρηματοδοτηθούν από την ΕΕ έξι νέοι καταυλισμοί που θα μπορούν να στεγάσουν έως και δύο εκατομμύρια ανθρώπους, σύμφωνα με την εφημερίδα.

Από την πλευρά τους, οι χώρες της ΕΕ θα πρέπει να δεχθούν να φιλοξενήσουν έως και 500.000 ανθρώπους ώστε να μπορέσουν να φθάσουν στην Ευρώπη διά θαλάσσης με κάθε ασφάλεια, χωρίς να καταφεύγουν σε διακινητές, πάντα σύμφωνα με την εφημερίδα, που επικαλείται πηγές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και γερμανικές πηγές.

Σχόλιο ιστολογίου: Αν και δεν διευκρινίζεται εάν συμμετείχε η Ελλάδα στις συνομιλίες της Ε.Ε. με την Τουρκία ή εάν ρωτήθηκε καν η Αθήνα (Μαξίμου, Υπ. Εξωτερικών, Υπ. Εθνικής Άμυνας) εάν συμφωνεί και επιθυμεί στην εφαρμογή ενός σχεδίου που βάζει την Τουρκία ως ενεργά συμμετέχουσα στην προσπάθεια μείωσης της εισόδου των λαθρομεταναστών / προσφύγων στην Ελλάδα (άρα και στην Ευρώπη), θα πρέπει να τονίσουμε πως το συγκεκριμένο σχέδιο (όπως παρουσιάζεται) αποτελεί κατάπτυστη συγκαταβατική συμπεριφορά της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, επειδή εισάγει ως συνυπεύθυνη την Τουρκία στο Ανατολικό Αιγαίο και γκριζοποιεί εν μέρει μία τεράστια ελληνική θαλάσσια περιοχή.
Εάν δεν δοθούν περαιτέρω επαρκείς συμπληρωματικές πληροφορίες, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι η Ελλάδα (ερωτώμενη ή μη) εξαναγκάζεται (ή με την θέλησή της) να μειώσει την εθνική της κυριαρχία, με την πρόφαση της αντιμετώπισης των λαθρομεταναστευτικών ροών.

Γιατί, άραγε, δεν ζητήθηκε από την Ε.Ε. η αύξηση της εσωτερικής αστυνόμευσης και αντιμετώπισης των μετακινούμενων προς το Αιγαίο λαθρομεταναστευτικών πληθυσμών;
Γιατί δεν απαιτήθηκε από την Τουρκία (έστω και με την απειλή οικονομικών κυρώσεων από την Ευρώπη) να θωρακίσει επαρκώς τα σύνορά της και να επιβάλει αυστηρούς ελέγχους για την αντιμετώπιση και εξουδετέρωση των κυκλωμάτων διακινητών λαθρομεταναστών;
Γιατί η Ελλάδα δέχεται να υποχωρήσει σε θέματα εθνικής της κυριαρχίας και να γκριζάρει μέρος του Αιγαίου, ενώ η Τουρκία δεν αναλαμβάνει ευθύνη και δεν εφαρμόζει κανένα μέτρο για την ουσιαστική αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης επί των συνόρων και επί της επικράτειάς της;
Υπήρξε κάποια ομολογία από την ελληνική κυβέρνηση, μέσω της οποίας έγινε γνωστό στην Ευρώπη ότι η Ελλάδα αδυνατεί να φυλάξει τα σύνορά της;
Υπήρξε κάποια πρότερη ενημέρωση προς την Ελλάδα από την πλευρά της Ε.Ε. σχετικά με τις συνομιλίες και το σχέδιο που συζητούνταν με την Τουρκία;

Μέχρι τη στιγμή που γραφόταν το σχόλιο αυτό δεν υπήρχε κάποια τοποθέτηση από την ελληνική κυβέρνηση, ούτε υπήρξε κάποια αναλυτική κατάθεση της συμφωνίας μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας. Αν μη τι άλλο, βρισκόμαστε αντιμέτωποι εξελίξεων που είτε με την συναίνεση του Μαξίμου είτε χωρίς αυτήν, φαίνεται πως η γερμανική Ευρώπη αποφάσισε να δώσει μέρος του Αιγαίου στην Τουρκία, ελπίζοντας πως θα υπάρξουν εμφανή αποτελέσματα μείωσης των μετακινούμενων λαθρομεταναστευτικών πληθυσμών.

ΥΓ: Να σημειώσουμε ότι είναι παράνομη (από το Διεθνές Δίκαιο) η ανακοπή πορείας εντός της θάλασσας και ως εκ τούτου θεωρείται αδύνατον να υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα στο ευρω-τουρκικό σχέδιο, πέραν της απώλειας μέρους της ελληνικής κυριαρχίας σε ένα σημαντικό και ευαίσθητο τμήμα του Αιγαίου…

kostasxan.blogspot

Ο ευρωστρατός βγαίνει στο Αιγαίο

Ο στρατός της Ευρώπης ή καλύτερα ο στόλος της Ευρώπης βγαίνει στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο έχοντας εντολή να κάνει χρήση στρατιωτικής βίας απέναντι στους διακινητές μεταναστών και προσφύγων.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ενέκρινε τη στρατιωτική δράση εναντίον δουλεμπόρων​ στη Μεσόγειο με την κατάσταση να βρίσκεται σε οριακό σημείο στην Ευρώπη με τις αυξανόμενες και συνεχείς προσφυγικές ροές, μέσα σε μια Ευρώπη όπου το κάθε κράτος περιχαρακώνεται με πρωταγωνίστρια τη Γερμανία.
Oι Βρυξέλλες αποφάσισαν να επιτρέψουν τη χρήση στρατιωτικής βίας εναντίον των διακινητών προσφύγων και μεταναστών στο πλαίσιο θαλάσσιας επιχείρησής της στη Μεσόγειο που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.
Ο στρατός σύμφωνα με τα προβλεπόμενα θα λάβει πιο… ενεργό δράση στις αρχές Οκτωβρίου, και θα έχει τον εξής ρόλο:
– τα ευρωπαϊκά πολεμικά πλοία θα μπορούν να εκτελούν νηοψίες
– θα προχωρούν σε κατασχέσεις
– θα ζητούν αλλαγή πορείας ή ακόμη και να καταστρέφουν πλοία που είναι ύποπτα ότι χρησιμοποιούνται από διακινητές
– θα μπορούν να προχωρούν σε συλλήψεις, με την προϋπόθεση να μην εισέρχονται στα λιβυκά χωρικά ύδατα.
Και μη επανδρωμένα αεροσκάφη κατά των διακινητών
Η απόφαση των Ευρωπαίων να βγάλουν το στόλο στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο αποτελεί την ουσιαστική έναρξη ναυτικής επιχείρησης για την αντιμετώπιση των κυκλωμάτων. Πρόκειται για μια επιχείρηση, που ονομάζεται EUNAVFOR Med.
Η δύναμη της επιχείρησης αποτελείται από καθαρά πολεμικά πλοία.
psolfm4

Σε αυτή τη φάση παίρνει μέρος μια δύναμη 1.000 ανδρών, όμως δεν αποκλείεται να αυξηθεί προοδευτικά τον Οκτώβριο.
Προκειμένου να ενισχυθεί η επιχείρηση χρειάζονται επιπλέον επτά πολεμικά πλοία, κάποια από τα οποία θα πρέπει να είναι εξοπλισμένα με ιατρικές εγκαταστάσεις, καθώς και ελικόπτερα, υποβρύχια και μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
Η δεύτερη φάση της επιχείρησης θα αρχίσει στις αρχές Οκτωβρίου, σύμφωνα με διπλωματική πηγή, καθώς η ΕΕ πρέπει να υιοθετήσει μια σειρά νομικών κειμένων, που θα αφορούν μεταξύ άλλων τους κανόνες εμπλοκής των στρατιωτών.
Ήδη από τον Ιούνιο συμμετέχουν στην ευρωπαϊκή επιχείρηση EUNAVFOR MED δύο πολεμικά πλοία της Γερμανίας, τα οποία μέχρι τώρα έχουν διασώσει 7.200 μετανάστες.
Το επιχειρησιακό στρατηγείο της EUNAVFOR Med βρίσκεται στη Ρώμη. Ο υποναύαρχος Enrico Credendino διορίστηκε διοικητής επιχειρήσεων και θα επικουρείται από τον διοικητή δυνάμεων υποναύαρχο Andrea Gueglio. Τα κοινά έξοδα της επιχείρησης εκτιμώνται σε 11,82 εκατ. ευρώ για τους δύο μήνες της φάσης εκκίνησης και την αρχική εντολή των δώδεκα μηνών.
Η EUNAVFOR Med, η οποία συγκροτήθηκε στις 18 Μαΐου 2015, αποτελεί ένα στοιχείο της ευρύτερης συνολικής προσέγγισης της ΕΕ για τη μετανάστευση, που αποσκοπεί να ανταποκριθεί στην άμεση ανάγκη διάσωσης ανθρώπινων ζωών, να αντιμετωπίσει καταστάσεις έκτακτης ανάγκης καθώς και τα βαθύτερα αίτια της λαθρομετανάστευσης και να πατάξει τα κυκλώματα παράνομης διακίνησης μεταναστών.
psolfm3
Στη διάρκεια της χθεσινής υπουργικής διάσκεψης στις Βρυξέλλες, οι 28 χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωση επεσήμαναν ότι «πληρούνται οι προϋποθέσεις» για να αρχίσει η δεύτερη φάση της επιχείρησης EU Navfor Med, η οποία ξεκίνησε στα τέλη Ιουνίου στη Μεσόγειο.
Μέχρι στιγμής, η επιχείρηση αφορά στην παρακολούθηση από τα διεθνή χωρικά ύδατα των εγκληματικών δικτύων που κάθε μέρα στέλνουν πλοιάρια γεμάτα πρόσφυγες και μετανάστες προς την Ιταλία από τις ακτές της Λιβύης. Επίσης οι άνδρες που συμμετέχουν στην επιχείρηση συνέδραμαν και στις επιχειρήσεις διάσωση.
Φόβοι ότι οι πρόσφυγες θα εγκλωβιστούν στην Ελλάδα
Την ίδια ώρα μεγάλη ανησυχία και φόβους προκαλεί στην ελληνική πλευρά η απόφαση της Γερμανίας να αναστείλει προσωρινά τη συνθήκη Σένγκεν, επαναφέροντας τους ελέγχους στα σύνορά της με την Αυστρία, το ντόμινο που ακολούθησε αλλά και η αδυναμία των Ευρωπαίων υπουργών Εσωτερικών να συμφωνήσουν στο μεταναστευτικό.
Πλέον, μετά το ντόμινο που φέρνει το κλείσιμο των συνόρων, χιλιάδες Σύροι πρόσφυγες που εισέρχονται στην Ελλάδα από το Ανατολικό Αιγαίο ενδέχεται να εγκλωβιστούν στη χώρα μην μπορώντας να ολοκληρώσουν το ταξίδι τους προς την Κεντρική και Δυτική Ευρώπη.
Η Αυστρία, η Πολωνία και η Σλοβακία ανέστειλαν ή ξεκαθάρισαν ότι προτίθενται να αναστείλουν τη συνθήκη Σένγκεν, επαναφέροντας ελέγχους στα σύνορά τους, ενώ παρόμοια στρατηγική ακολουθεί, ήδη από τον περασμένο Αύγουστο η Ουγγαρία.
Ηδη από χθες, η Υπηρεσία Ασύλου ξεκίνησε να καταρτίζει σχέδιο έκτακτης ανάγκης για το ενδεχόμενο αύξησης των αιτημάτων ασύλου από Σύρους πρόσφυγες που δεν θα έχουν δυνατότητα μετάβασης στη Γερμανία.
psolfm2
Οι υπουργοί Εσωτερικών των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέτυχαν χθες να λύσουν το αδιέξοδο στο θέμα κατανομής των εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων που έχουν αναζητήσει άσυλο στην Ευρώπη φέτος, καθιστώντας αμφίβολη μια τελική συμφωνία.
Η αμετάκλητη αρνητικότητα από έναν πυρήνα πρώην κομμουνιστικών ανατολικών χωρών εμπόδισε τις προσπάθειες της Γερμανίας και της Γαλλίας να εξασφαλίσουν συμφωνία στην πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την μετεγκατάσταση 120.000 ατόμων από χώρες που βρίσκονται στα σύνορα της ΕΕ βάσει υποχρεωτικών εθνικών ποσοστώσεων.
Μετά από έξι ώρες διαφωνίας, οι υπουργοί ανέβαλαν την τελική τους απόφαση, λέγοντας ότι ήλπιζαν να συμφωνήσουν στην προγραμματισμένη συνάντησή τους στις 8 Οκτωβρίου.
Όπως ανέφεραν αξιωματούχοι μετά από την τελική νομική έγκριση ενός προηγούμενου σχεδίου για τη μετεγκατάσταση 40.000 ατόμων σε χώρες που δέχονται εθελοντικά να τους φιλοξενήσουν, η Ουγγαρία και η Σλοβακία ήταν οι πρώτες χώρες που απέρριψαν τις εκκλήσεις να αποδεχθούν ένα σύστημα ποσόστωσης για ένα μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων. Οι διαφωνούντες υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο θα προσελκύσει περισσότερους μετανάστες και θα θέσει σε κίνδυνο το σύστημα ανοιχτών συνόρων της Ευρώπης.

pronews.gr

Το διαβάσαμε από το: ΕΚΤΑΚΤΟ: Ο ευρωστρατός βγαίνει στο Αιγαίο http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/09/blog-post_686.html#ixzz3lpcTzs00

Το Αρχιπελαγικό Αιγαίο

Γράφει ο Γιώργος Χρήστου

Δικηγόρος LLM Kent

Η δυνατότητα που παρέχεται στην Ελλάδα να αναγνωρίσει το Αιγαίο ως παράκτιο αρχιπέλαγος σύμφωνα με την έννοια που του δίνεται στο διεθνές δίκαιο από το άρθρο 7 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας διασφαλίζει την ικανότητα της χώρας να θεωρείται ο χώρος αυτός ενιαίος όταν παράκτια και νησιωτική περιοχή γειτνιάζουν. Ειδικότερα, τα νησιά ενώνονται μεταξύ τους με ευθείες γραμμές και σχηματίζουν ένα ενιαίο αρχιπέλαγος το οποίο με τη σειρά του ενώνεται με τη στεριά.

Έτσι, τα νερά μεταξύ των νησιών θεωρούνται εσωτερικά σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, δηλ. χωρικά ύδατα.

Πρέπει να τονιστεί ότι η ικανότητα αυτή, το δικαίωμα, παρέχεται σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο μόνο σε περίπτωση αρχιπελαγικού αιγαίου, κι όχι με την επέκταση σε 12 νμ ή την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας – ΑΟΖ. Η ΑΟΖ κληρονομεί όλα τα προβλήματα της υφαλοκρηπίδας, τα δε νερά πάνω από την ΑΟΖ, όπως και της υφαλοκρηπίδας, θεωρούνται διεθνή. ΑΟΖ σημαίνει δηλαδή διεθνοποίηση του Αιγαίου, καθώς όλα εκείνα τα περάσματα που χρησιμοποιεί η Τουρκία για να στέλνει πολεμικά και να κάνει έρευνες θα θεωρούνται μη εθνικά, αλλά διεθνή. Αντίθετα, με την αναγνώριση του Αιγαίου ως παρακτίου αρχιπελάγους – coastal archipelago – τα νερά μεταξύ των νησιών θεωρούνται εθνικά, χωρικά ύδατα κ΄εδαφική επικράτεια. Έτσι , επιλύεται αυτόματα και το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας – ΑΟΖ.

Ο ορισμός της χώρας μας ως παρακτίου αρχιπελάγους με τη νομική και γεωφυσική έννοια του όρου, μας δίνει το δικαίωμα να προσπεράσουμε, να εγκαταλείψουμε τη μέχρι τώρα επιχειρηματολογία για τα 6 ή 12 νμ, καθώς θεωρείται ξεπερασμένη και παρωχημένη έννοια για τα αρχιπελάγη. Το άρθρο 7 προβλέπει πως η επέκταση των χωρικών υδάτων γίνεται υπερκαλύπτοντας τα μέχρι πρότινος διεθνή ύδατα.

Σε εφαρμογή των παραπάνω αρχιπελαγικών διατάξεων η Τουρκία έκλεισε το στενό του Βοσπόρου, καθώς από το 1964 και μετά ο χώρος μεταξύ Ίμβρου – Τενέδου, όπου και καταλήγει το στενό, θεωρείται εσωτερικός. Με άλλα λόγια, τα χωρικά ύδατα των νησιών ενώθηκαν αναμεταξύ τους και με τη στεριά, κι έτσι αυτή τη στιγμή που μιλάμε ο χώρος μεταξύ Ίμβρου – Τενέδου και του στενού του Βοσπόρου εξομοιούται με τη στεριά. Έχουμε δηλαδή πλήρη εφαρμογή των αρχιπελαγικών διατάξεων από την Τουρκία στο Αιγαίο, αλλά όχι από την Ελλάδα. Το Πίρι Ρέις έπλεε πριν από περίπου 1 μηνα σε αυτόν ακριβώς τον αρχιπελαγικό χώρο, τον ίδιο που χρησιμοποίησε και η τούρκικη φρεγάτα. Μόνο με το αρχιπελαγικό αιγαίο προσφέρεται έδαφος για αντίκρουση των τουρκικών επιχειρημάτων ότι ο χώρος μεταξύ των νησιών θεωρείται διεθνής.

Τι σημαίνουν τα παραπάνω? Ότι ενώ με την εφαρμογή των 6 ή 12 νμ η Χίος και η Μυτιλήνη θα ήταν 2 αποκομμένα κι απομονωμένα νησιά από απόψεως χωρικών υδάτων, όπως είναι σήμερα, με την εφαρμογή του άρθρου 7 –των ευθειών ακτογραμμών βάσης- τα νησιά ενώνονται και ο μεταξύ τους θαλάσσιος γεωγραφικός χώρος θεωρείται εσωτερικός. Με λίγα λόγια, τα αναμεταξύ τους ύδατα θεωρούνται χωρικά κι εξομοιούνται με τη στεριά. Το αρχιπέλαγος περικλείεται με ευθείες ακτογραμμές βάσεως στην προμετωπίδα με την Τουρκία, από τη Σαμοθράκη και τη Λήμνο, μέχρι και το Καστελόριζο, και θεωρείται ενιαίος κι αρχιπελαγικά δομημένος χώρος, σε ενιαία δόμηση με τη στεριά, όπως απαιτεί το άρθρο.

Στην περίπτωση του Αιγαίου, τα εσωτερικά νερά, χωρικά ύδατα πλέον, δημιουργούν ένα ενιαίο αρχιπελαγικό στενό το οποίο διακλαδώνεται σα νευρώνες, με τα διάφορα περάσματα μεταξύ των νησιών, στο χάρτη του Αιγαίου.

Το Αιγαίο, εκτός από παράκτιο αρχιπέλαγος, αποτελεί και στενό με τη διεθνοδικαιϊκή έννοια του όρου κι ακόμη δεν το έχουμε αναγνωρίσει.

Δεδομένου ότι η Συνθήκη της Λωζάννης αποφάσισε να δοθεί το στενό του Βοσπόρου στην Τουρκία, ενώ το στενό του Αιγαίου στην Ελλάδα, με την εφαρμογή των ευθειών ακτογραμμών η Ελλάδα μπορεί για πρώτη φορά στην Ιστορία της να ελέγχει την έξοδο του στενού του Βοσπόρου με το κλείσιμο του στενού Λήμνου – Μυτιλήνης.

Η χώρα δεν αποτελεί «αρχιπελαγικό κράτος» με την έννοια του αρθ 46 γιατί θα έπρεπε να αποτελείται εξ ολοκλήρου από νησιά, αλλά παράκτιο αρχιπελαγικό κράτος με την έννοια του άρθρου 7 της Σύμβασης, το οποίο απαιτεί τη γειτνίαση ηπειρωτικού – αρχιπελαγικού χώρου.

Ο κανόνας εφαρμόζεται από την πλειοψηφία των χωρών-μελών του ΟΗΕ, επί παραδείγματι από τη Ρωσία στην Aρκτική περιοχή της, από τον Καναδά στο Αρκτικό παράκτιο αρχιπέλαγος, το μεγαλύτερο στον κόσμο, το 1985, και το νορβηγικό αρχιπέλαγος.

Η πρώτη χώρα που τον εφάρμοσε ήταν η Νορβηγία το 1951 με την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης να της επικυρώνει το δικαίωμα αναγνωρίσεως του παρακτίου αρχιπελάγους της. Η απόφαση και η διεθνής πρακτική στην εφαρμογή του κανόνα σε όσες χώρες έχουν παράκτια αρχιπελάγη είχαν σαν αποτέλεσμα την ενσωμάτωση του στη διεθνή Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας του 1982 και συγκεκριμένα στο άρθρο 7 της Σύμβασης. Έτσι καθιερώθηκε ο όρος coastal archipelago στη συνείδηση των κρατών και στο διεθνές δίκαιο γενικότερα.

olympia.gr

Άδωνις ακούει τον Καμμένο

Μετά τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν από τις καταγγελίες Καμμένου και άλλων περι κατάργησις του Υπουργείου Αιγαίου (Γεν. Γραμματείας), Ο Υφυπουργός Ανάπτυξης και Ναυτιλίας Άδ.Γεωργιάδης μπλοκάρει την κατάργηση της Γ.Γ.Αιγαίου, που είχε εισηγηθεί η κυβέρνηση. Σε μία εποχή που παίζονται πολλά παιχνίδια στο Αιγαίο με τις αμερικανικές εταιρίες να ζητούν επίμονα την άδεια άντλησης κοιτασμάτων, (χωρίς έρευνες παρακαλώ), πρέπει η Ελληνική κυβέρνηση…
να είναι πολύ προσεκτική στις κινήσεις της.

http://www.anti-ntp.blogspot.com/2012/01/blog-post_1653.html
olympia.gr

Εθνική προδοσία

ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ
Κατά την διάρκεια του φόρουμ που έγινε προχθές στην Κωνσταντινούπολη, οι Τούρκοι πρέπει να έμειναν άφωνοι από το απροσδόκητο «δωράκι» που τους προσέφερε ο Έλληνας υπουργός περιβάλλοντος και ενέργειας Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Τι και αν το δωράκι αυτή τη….

φορά είναι όλα τα Ελληνικά νησιά που γειτονιάζουν με την Τουρκία!!! Αν και θα πρέπει να είναι «ψιλοπράγματα» για τον κοσμοπολίτη υπουργό «μας», εμάς τους μη κοσμοπολίτες, το γεγονός μας «προβληματίζει» εντονότατα. Προς το παρόν, ας διαβάσουμε προσεκτικά τις δηλώσεις όπως μας έρχονται από τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης. Και ιδού τι δήλωσε ο ανεκδιήγητος υπουργός:

«Στο Φόρουμ που διεξήχθη στην Κωνσταντινούπολη από το Ατλαντικό Συμβούλιο για την Ενέργεια και την Οικονομία της Μαύρης Θάλασσας ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Παπακωνσταντίνου, είπε…

…Η σύνδεση των ελληνικών νησιών του Αιγαίου με τα τουρκικά δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας μπορεί να βοηθήσει στο να ξεπεραστούν τα προβλήματα μεταξύ των δύο χωρών…

Με το νέο σχέδιο η Ελλάδα θα αξιοποιήσει τα τουρκικά δίκτυα για την κάλυψη των αναγκών ηλεκτρικής ενέργειας στα ελληνικά νησιά, ενισχύοντας έτσι τις σχέσεις Άγκυρας – Αθηνών που έχουν διαταραχθεί από την άντληση φυσικού αερίου στην Κύπρο!!! Έχουμε μιλήσει με Τούρκους αξιωματούχους στο παρελθόν σχετικά με τη σύνδεση των νησιών με την Τουρκία [για την ηλεκτρική ενέργεια]…

Η κίνηση μπορεί να είναι πιο προσιτή και αποτελεσματική για την Ελλάδα!!!

Η πρόσφατη απόφαση της Τουρκίας να υπογράψει συμφωνία για υπεράκτιες εξερευνήσεις με τον ενεργειακό γίγαντα Shell δεν αποτελεί κανένα πρόβλημα για την Ελλάδα!!!»…

Ωστόσο η ενεργειακή εξάρτηση από την Τουρκία των νησιών μας στο Αιγαίο, από τη Λήμνο μέχρι το Καστελόριζο, θα οδηγήσει μοιραία στην οριστική παράδοση τους. Η άμυνα τους (στρατιωτικά αεροδρόμια, ραντάρ, συστήματα αεράμυνας και στρατόπεδα, όσο και αυτόνομα να είναι) καθώς και όλη η οικονομική και εμπορική δραστηριότητα τους θα εξαρτάται από τις τουρκικές διαθέσεις.

Παρόμοιες ενέργειες όπως οι προχθεσινές δηλώσεις, δεν ανήκουν στα καθήκοντα ενός υπουργού περιβάλλοντος και με βεβαιότητα αφορούν τα πεδία αρμοδιοτήτων των Υπουργείων Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων. Προφανώς ο ανεκδιήγητος υπουργός αφού παρέδωσε μόνος του τη χώρα υπογράφοντας ερήμην τις δανειακές συμβάσεις, τώρα έρχεται να παραδώσει «γη και ύδωρ», όπου γη τα νησιά και ύδωρ η ενέργεια.

Γνωρίζουν οι κύριοι Αβραμόπουλος και Δήμας, ως αρμόδιοι υπουργοί Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών τις δηλώσεις Παπακωνσταντίνου;
Είναι ενημερωμένοι οι αρχηγοί των κομμάτων, Σαμαράς και Καρατζαφέρης, που στηρίζουν την σημερινή κυβέρνηση; Είναι ενημερωμένος ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος;

Αν είναι ενημερωμένοι τότε θα πρέπει να δώσουν μία απάντηση σε όλους εμάς, αν όχι θα πρέπει να δώσουν μία απάντηση σε αυτόν τον ανεκδιήγητο υπουργό που θεωρεί ότι μπορεί να δωρίζει τμήματα της χώρας μας ως κίνηση «εξομάλυνσης» των σχέσεων με την Τουρκία, η οποία πλέον όχι μόνο διεκδικεί ξένα χωράφια, αλλά επιμένει να τα διαχειρίζεται ως δικά της αψηφώντας τα κυρίαρχα κράτη, τα δικαιώματα τους επί της γης και το Διεθνές Δίκαιο.
HellasOnTheWeb.Org

Read more: http://www.trelokouneli.gr/2011/11/blog-post_9817.html#ixzz1eMDqkPhM

Η χώρα αλλάζει χέρια. Ξυπνήστε

Με το πρόσχημα του «εθελοντή ακτοφύλακα» που μπορεί να είναι από χώρα εντός ή εκτός ΕΕ, από 18 έως 60 ετών, με τρία (3) χρόνια διαμονής στην Ελλάδα!!!

Αν είναι δυνατόν!
Η Ελληνική Ακτοφυλακή θα λειτουργεί με αλλοδαπούς μετανάστες που θα προσληφθούν στο Λιμενικό Σώμα!

Στα κέντρα επιχειρήσεων με ταυτότητα εθελοντή ακτοφύλακα!!!
Θα φορούν τις ίδιες στολές
Βάζουν δηλαδή το λύκο να φυλάει τα πρόβατα

Μετά τον ανασχηματισμό του περασμένου Ιανουαρίου, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη συντονίζει την Ελληνική Αστυνομία αλλά και το Πυροσβεστικό και το Λιμενικό Σώμα, ιδίως σε θέματα αιχμής, όπως είναι η καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης.

Στο πλαίσιο αυτό, υπήρξε αναδιοργάνωση του Λιμενικού Σώματος, το οποίο μετεξελίχθηκε σε Λιμενικό Σώμα – Ελληνική Ακτοφυλακή. Με το νομοσχέδιο του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, που συζητείται τις ημέρες αυτές στη Βουλή, γίνεται προσπάθεια ενίσχυσης τόσο του Λιμενικού όσο και του Πυροσβεστικού Σώματος με εθελοντές, κατά τρόπο οργανωμένο, όπως συμβαίνει και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η ανάγκη αυτή είναι για τη χώρα μας ακόμη πιο επιτακτική, δεδομένης, αφενός, της υποστελέχωσης των Σωμάτων αυτών, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση που δεν επιτρέπει προσλήψεις, και, αφετέρου, λόγω των έντονων προβλημάτων που απορρέουν από τις πυρκαγιές και τη λαθρομετανάστευση.

Με τρία χρόνια στην Ελλάδα, εθελοντές στην Ακτοφυλακή!

Ωστόσο, οι τρόποι που βρήκαν οι συντάκτες του νομοσχεδίου αυτού προκειμένου να υποστηρίξουν το έργο των στελεχών του Λιμενικού Σώματος είναι επιεικώς παράδοξοι και επικίνδυνοι. Διότι πώς αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς τη ρύθμιση που προβλέπει, για πρώτη φορά, τη συμμετοχή των μεταναστών στις δράσεις και τις αποστολές του Λιμενικού Σώματος;

Πιο συγκεκριμένα, το άρθρο 1 του νομοσχεδίου ορίζει ότι υποψήφιοι εθελοντές/ εθελόντριες ακτοφύλακες μπορεί να είναι όχι μόνο Έλληνες πολίτες, αλλά και πολίτες χωρών της ΕΕ ή υπήκοοι τρίτων χωρών, ηλικίας 18 έως 60 ετών, οι οποίοι γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα και έχουν μόνιμη διαμονή στην Ελλάδα τρία τουλάχιστον έτη.

Εάν κάποιος συγκεντρώνει τα προσόντα αυτά!!!, μπορεί να υποβάλει αίτηση στην αρμόδια λιμενική Αρχή της περιοχής του για να ενταχθεί στη λεγόμενη Επικουρική Ακτοφυλακή.

Το αποφασίζον όργανο και ή διαδικασία επιλογής, όπως και τα δικαιολογητικά που απαιτούνται θα καθοριστούν με Υπουργική Απόφαση. Οι υποψήφιοι, αφού υποβληθούν σε θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση από στελέχη του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής, εντάσσονται σε Ομάδες Επικουρικής ακτοφυλακής, οι οποίες υποστηρίζουν τις δράσεις του Λιμενικού Σώματος ανάλογα με τα προσόντα και τις ειδικές γνώσεις τους, δηλαδή:

* Διενεργούν περιπολίες, μεριμνούν για την ασφάλεια των λουομένων, συμμετέχουν σε επιχειρήσεις διάσωσης ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα ή σε ελέγχους σκαφών κ.ο.κ.

Ούτε νόμιμη άδεια διαμονής έχουν προβλέψει!

Το ζήτημα, όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για τη φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων της χώρας.

Πολύ περισσότερο, τη στιγμή κατά την οποία η χώρα μας αποτελεί τη μεγαλύτερη πύλη εισόδου παράνομων μεταναστών στην Ευρώπη.

Καταρχάς, πρόβλημα συνίστατο γεγονός ότι δεν αναφέρεται ρητώς στο νομοσχέδιο ως προϋπόθεση η ύπαρξη άδειας διαμονής σε ισχύ για τον υποψήφιο που είναι υπήκοος τρίτης χώρας.

* Κι αν η ηγεσία του υπουργείου επιμένει να μπορούν να γίνονται και οι μετανάστες εθελοντές ακτοφύλακες, θα μπορούσε, αν μη τι άλλο, να περιορίσει το σχετικό δικαίωμα σε όσους έχουν αποκτήσει άδεια διαμονής αορίστου χρόνου, πράγμα που σημαίνει ότι διαμένουν τουλάχιστον δέκα χρόνια στην Ελλάδα.

Από την άλλη, οι εθελοντές μετανάστες γίνονται δεκτοί χωρίς να προβλέπονται αυστηροί έλεγχοι, συνδεόμενοι με την τήρηση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας.

Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι δεν έχουν τεθεί ούτε καν οι αυτονόητες δικλίδες ασφαλείας, ότι, για παράδειγμα, ο υποψήφιος δεν θα πρέπει να έχει κατηγορηθεί ή διωχθεί κατά το παρελθόν για παραβάσεις του μεταναστευτικού νόμου και ιδίως για παράνομη διακίνηση λαθρομεταναστών, παράνομη είσοδο και διαμονή, εμπόριο ανθρώπων κ.λπ.

Στα… κέντρα επιχειρήσεων με ταυτότητα εθελοντή ακτοφύλακα

Το γεγονός ότι οι μετανάστες εθελοντές θα έχουν στολές προδιαγραφών και εξωτερικών χαρακτηριστικών ανάλογων με των στελεχών της Ακτοφυλακής δημιουργεί πρόσθετο προβληματισμό.

Όπως επίσης και το ότι θα έχουν εφοδιαστεί με ειδικές ταυτότητες εθελοντή ακτοφύλακα, οι οποίες θα τους επιτρέπουν την πρόσβαση σε επιχειρησιακά κέντρα, μέσα επέμβασης, σκάφη και όπλα, τα οποία ανήκουν στο Λιμενικό Σώμα, ή ακόμη και σε πληροφορίες για σχεδιαζόμενες επιχειρήσεις κατά δουλεμπόρων, λαθρεμπόρων κ.λπ.

Επισημαίνουμε πως η ίδια η Συνθήκη της ΕΕ αναφέρει στο άρθρο 51 ότι δικαιολογούνται περιορισμοί στην εγκατάσταση και τη δραστηριοποίηση πολιτών άλλου κράτους-μέλους, όταν πρόκειται για θέματα δημόσιας εξουσίας.

Με το νομοσχέδιο αυτό, ο αρμόδιοι; υπουργός όχι μόνο δεν εναρμονίζεται με την ευρωπαϊκή Συνθήκη, αλλά, απεναντίας, επιχειρεί κι ένα τεράστιο άλμα παραπέρα: Επιτρέπει, δηλαδή, όχι απλώς στους Ευρωπαίους, αλλά και στους υπηκόους τρίτων χωρών να συμμετέχουν και να υποστηρίζουν τις δραστηριότητες του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής, χωρίς καν να θέτει περιορισμούς στα καθήκοντα που μπορούν αυτοί να αναλάβουν!

200 μόρια παίρνουν οι εθελοντές στους διαγωνισμούς του Λιμενικού

Το βασικό κίνητρο, πάντως, για την προσέλκυση εθελοντών στην Ακτοφυλακή είναι τα μόρια που λαμβάνουν.

Ειδικότερα, προβλέπεται ότι οι εθελοντές που έχουν συμπληρώσει τουλάχιστον τρία χρόνια υπηρεσίας μοριοδοτούνται με 200 μόρια στους διαγωνισμούς κατάταξης στο Λιμενικό Σώμα; Επίσης, σε περίπτωση ισοβαθμίας με άλλο υποψήφιο, υπερισχύει ο εθελοντής.

Προς το παρόν, το κίνητρο αυτό ισχύει μόνο για τους Έλληνες πολίτες, αν και το νομοσχέδιο κάνει εν γένει λόγο για τους εθελοντές ακτοφύλακες. Μέχρι τώρα πάντως, οι προκηρύξεις διαγωνισμών που αφορούν στο Λιμενικό Σώμα – αλλά και στα Σώματα Ασφαλείας γενικότερα- απευθύνονται αποκλειστικά σε Έλληνες πολίτες, όπως προβλέπει, άλλωστε, το Σύνταγμα.

Και η αποδόμηση συνεχίζεται… από επικίνδυνους επαγγελματίες αντεξουσιαστές και υπαλλήλους της Παγκοσμιοποίησης…

kostasxan.blogspot

Τουλάχιστον να το ξέρουμε άν πάμε για πόλεμο

Είναι φανερό από τις τρέχουσες εξελίξεις ότι η Τουρκία επιζητά την ανοιχτή αντιπαράθεση σκοπιμότητας, στα όρια της θερμής σύγκρουσης, με την Κύπρο και το Ισραήλ για να μπορέσει μέσα από την διένεξη αφενός μεν να αποκομίσει τα μέγιστα οφέλη σε ότι αφορά στις διμερής σχέσεις και αφετέρου να έρθει πιο κοντά με τα μουσουλμανικά κράτη στη Μέση Ανατολή, την βόρεια Αφρική και τα Βαλκάνια προκειμένου να προωθήσει το δόγμα του νέο -οθωμανισμού ως εναλλακτική λύση στην σκληρή γραμμή του Ιράν και στην κρίση ταυτότητας που δημιούργησε η αραβική άνοιξη στον μουσουλμανικό κόσμο.

Η αμφισβήτηση από την Τουρκία του αποκλεισμού της Γάζας από το Ισραήλ, οι πολεμικού χαρακτήρα απειλές του Τούρκου αντιπρόεδρου Egemen Bagış προς την Κύπρο σε περίπτωση που προχωρήσει σε εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων εντός της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης της και η υποβάθμιση των διπλωματικών σχέσεων Τουρκίας Ισραήλ στο επίπεδο του δεύτερου γραμματέα μετά την απέλαση του Ισραηλινού πρέσβη από την Τουρκία είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα της προληπτικής εξωτερικής πολιτικής που ακολουθεί η Άγκυρα για να οικοδομήσει έναν περίγυρο στα μέτρα της και έτσι, να αυξήσει την επιρροή της σε περιφερειακό επίπεδο.

Οι εν λόγω στρατηγικού χαρακτήρα δράσεις προβληματίζουν αρκετά καθώς μπορεί ανά πάσα στιγμή να παράγουν περαιτέρω αστάθεια σε μια ήδη ταραγμένη περιοχή και έρχονται σε μια δύσκολη εποχή για την Τουρκία λόγω του ότι έχει ανοίξει για τα καλά το εσωτερικό μέτωπο του πολέμου με τους Κούρδους στη νοτιοανατολική Τουρκία και στο ημι-αυτόνομo κουρδικό βόρειο Ιράκ. Σχεδόν σε καθημερινή βάση τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη χτυπούν στόχους του PKK. Μάλιστα οι Κούρδοι αντάρτες πιστεύουν ότι η Τουρκία συνεργάζεται στις εναντίον τους επιθέσεις με το Ιράν.

Όπως είναι φυσικό σε τέτοιες περιπτώσεις, η Τουρκία δεν θέλει σε καμία περίπτωση η διεθνής κοινότητα να αρχίσει να ασχολείται με την στρατιωτική εμπλοκή της με τους Κούρδους επειδή η ανάδειξη του ζητήματος μπορεί να οδηγήσει σε διεθνή παρέμβαση δλδη, γεωπολιτικές ανατροπές που θα τη φέρουν σε αρκετά δύσκολη θέση. Επιπλέον, τα διλλήματα ασφαλείας που βάζει η Τουρκία αναβαθμίζουν το διεθνές κύρος της σε βάρος της σημασίας των εσωτερικών συγκρούσεων .

Δεδομένου τώρα ότι τα ελληνικά συμφέροντα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την γεωπολιτική σταθερότητα της Κύπρου οι απειλές της Τουρκίας αφορούν άμεσα σε κάθε περίπτωση και την Ελλάδα.

Αν η Κύπρος ενδώσει στις τούρκικες απειλές πέρα από το γεγονός ότι θα στερήσει (στην Κύπρο) την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων που βρίσκονται στον χώρο της, ανοίγει διάπλατα ο δρόμος να αμφισβητήσει η Τουρκία το δικαίωμα της Ελλάδας, όπως ορίζεται από το διεθνές δίκαιο, να οριοθετήσει την ελληνική ΑΟΖ ή ακόμη να αξιώσει σε δεύτερο στάδιο συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της περιοχής στην ανατολική μεσόγειο.

Αν τώρα η Τουρκία κάνει πράξη τις απειλές της αυτόματα θα έχει ανοίξει 2 πολεμικά μέτωπα, αν κάνει πίσω θα έχει δεχτεί μια μεγάλη ήττα.

Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει από τα παραπάνω είναι αν η Ελλάδα μπορεί εν μέσω οικονομικής κρίσης να διαφυλάξει τα συμφέροντά της χωρίς να κρατά ουδέτερη στάση και χωρίς να προέβη σε παραχωρήσεις;

Αν, για παράδειγμα, η Τουρκία επιτεθεί στην Κύπρο, θα θεωρηθεί ότι θίγει του αμοιβαίου συμφέροντος και ενδιαφέροντος «μνημόνιο συνεργασίας» που υπόγραψε χθες η Ελλάδα με το Ισραήλ και από κοινού θα επιτεθούν, ως αυτοάμυνα, στην Τουρκία για να προστατέψουν την Κύπρο;

Γνωρίζει η Ελλάδα τι θα κάνει σε μια τέτοια περίπτωση το ΝΑΤΟ και η ΕΕ; Γιατί οι λεκτικές διαβεβαιώσεις σε καμιά περίπτωση δεν επαρκούν, εξάλλου ιστορικά όσες φορές έχουμε αρκεστεί στις διαβεβαιώσεις την πατήσαμε..

Μήπως η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να ενημερώσει τον Ελληνικό Λάο για τις εξελίξεις στην περιοχή και ειδικότερα για τις προθέσεις της.

Αν πάμε σε πόλεμο, τουλάχιστον ας ξέρουμε.

kostasxan.blogspot

Η υφαλοκρηπίδα, η ΑΟΖ, το Αιγαίο

Το τελευταίο ανέκδοτο άρθρο του Αναστάσιου Πεπονή στην εφημερίδα «Μακεδονία»

Περιορισμοί της ελεύθερης θάλασσας, επέκταση της κυριαρχίας των κρατών

Έως και τα μέσα του 20ού αιώνα κυριαρχούσε στο διεθνές δίκαιο η νομική διάκριση των θαλασσίων εκτάσεων της γης σε αιγιαλίτιδα ζώνη (χωρικά ύδατα) και ανοικτή, ή ελεύθερη, θάλασσα. Τα παράκτια κράτη ασκούσαν κυριαρχικά δικαιώματα μόνο στα χωρικά τους ύδατα. Σ’ όλη την άλλη θαλάσσια έκταση ίσχυε η αρχή της ελευθερίας των θαλασσών με την οποία αποκλειόταν η άσκηση σ’ αυτήν οιωνδήποτε κυριαρχικών δικαιωμάτων κράτους.
Τις κρατούσες αντιλήψεις για τον ρόλο και το νομικό καθεστώς των θαλασσών μετέβαλαν τεχνολογικές εφαρμογές πορισμάτων της επιστημονικής έρευνας, ιδίως από τα μέσα του 20ού αιώνα. Στον ρόλο της θάλασσας ως οδού επικοινωνίας (ναυτιλία) και ως πηγής τροφής (αλιεία), προστέθηκε η εκμετάλλευση πλούτου στον βυθό των θαλασσών και στο υπέδαφός του.

Η αυστηρή διάκριση σε χωρικά ύδατα και ελεύθερη θάλασσα έπαυσε να ισχύει από το 1958 με την εισαγωγή της υφαλοκρηπίδας ως νομικής έννοιας από τη σχετική με αυτήν Σύμβαση της Γενεύης. Με αυτή τη σύμβαση αναγνωρίστηκαν ειδικά κυριαρχικά δικαιώματα του παράκτιου κράτους στην υφαλοκρηπίδα, δηλαδή σε περιοχή του βυθού και του υπεδάφους του που εκτείνεται πέραν της αιγιαλίτιδας ζώνης σε βάθος έως 200 μέτρα. Αντικείμενο αυτών των ειδικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην υφαλοκρηπίδα είναι η έρευνα και εκμετάλλευση μη ζώντων φυσικών πόρων, κυρίως φυσικού αερίου και πετρελαίου. Αναγνωρίστηκε έτσι ένας μερικός περιορισμός του εύρους της ελεύθερης θάλασσας.

Όταν το 1973 ενέργειες και κυβερνητικές πράξεις της Τουρκίας, με πρόσχημα έρευνες πετρελαίου, γέννησαν το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, ίσχυαν οι διατάξεις της Σύμβασης της Γενεύης. Η Ελλάδα αναγνώριζε ως μόνο υπαρκτό και προς επίλυση ζήτημα μεταξύ των δύο χωρών την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας με εφαρμογή των διατάξεων της τότε ισχύουσας σύμβασης. Αυτή η σύμβαση ρητά όριζε ότι ο όρος “υφαλοκρηπίδα” χρησιμοποιείται και για τον βυθό της θάλασσας και το υπέδαφος των θαλάσσιων περιοχών που συνέχονται με τις ακτές νήσων. Οι πράξεις όμως παραχώρησης υποθαλάσσιων εκτάσεων της τουρκικής κυβέρνησης, καθώς και οι αντίστοιχοι χάρτες, αγνοούσαν την υφαλοκρηπίδα των νησιών μας και περιλάμβαναν στα όριά τους μεγάλα τμήματα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Επακολούθησε το 1982 η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Η Ελλάδα κύρωσε το 1995 με τον Ν. 2321 αυτή τη σύμβαση (εφεξής Σύμβ. Η.Ε.) η οποία, σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, αποτελεί μέρος του εσωτερικού μας δικαίου. Με το άρθρο 121, παρ. 2, η Σύμβ. Η.Ε. ορίζει, ανάμεσα σ’ άλλα, ότι οι διατάξεις για την υφαλοκρηπίδα ισχύουν και για την υφαλοκρηπίδα μιας νήσου. Τρία μόνο κράτη, μεταξύ των οποίων η Τουρκία και οι ΗΠΑ, δεν έχουν προσυπογράψει αυτή τη σύμβαση, η οποία όμως εφαρμόζεται από το Διεθνές Δικαστήριο των Η.Ε. (Χάγης) σε σχετικές διαφορές που καλείται να επιλύσει. Αυτή τη σύμβαση θα ερμηνεύσει και θα εφαρμόσει το Δικαστήριο και στην περίπτωση που θα γίνει δεκτή η πρόταση της Ελλάδας να υπαχθεί στην κρίση του το ζήτημα της οριοθέτησης στο Αιγαίο.

Η Σύμβ. Η.Ε. όμως πρόσθεσε ακόμα έναν περιορισμό του εύρους της ελεύθερης θάλασσας με την αναγνώριση και άλλων ειδικών κυριαρχικών δικαιωμάτων του παράκτιου κράτους. Πρόκειται για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, εφεξής ΑΟΖ, η οποία επίσης εκτείνεται πέρα από τα όρια της χωρικής θάλασσας. Η κύρια διαφορά της ΑΟΖ από την υφαλοκρηπίδα -όχι όμως η μόνη- έγκειται στο ότι, με το άρθρο 56 της Σύμβ. Η.Ε., το παράκτιο κράτος που θεσπίζει ΑΟΖ ασκεί ειδικά κυριαρχικά δικαιώματα έρευνας, εκμετάλλευσης, διαχείρισης, στον βυθό, το υπέδαφός του, αλλά και στα υπερκείμενα θαλάσσια ύδατα. Κατά συνέπεια όχι μόνο σε μη ζώντες φυσικούς πόρους (ορυκτά), αλλά και σε ζώντες, δηλαδή κυρίως αλιείας. Μια άλλη σημαντική διαφορά είναι ότι σύμφωνα με ρητές διατάξεις του άρθρου 77 της Σύμβ. Η.Ε., τα δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα υπάρχουν και διατηρούνται ανεξάρτητα απ’ το εάν το παράκτιο κράτος την ερευνά ή την εκμεταλλεύεται και χωρίς να απαιτείται οιαδήποτε διακήρυξή του. Η ΑΟΖ όμως θεσπίζεται με διακήρυξη από το παράκτιο κράτος το οποίο, όπως θα εξηγηθεί παρακάτω, υποχρεούται σε συγκεκριμένα μέτρα.

Επιστήμονες ειδικοί σε ζητήματα έρευνας πετρελαίου, αλλά και έγκυροι αρθρογράφοι, υποστηρίζουν ως λανθασμένη την εμμονή της Ελλάδας στην έννοια της υφαλοκρηπίδας, την χαρακτηρίζουν ξεπερασμένη από την ΑΟΖ κι ακόμα ότι, αν η Ελλάδα προχωρήσει σε κήρυξη και οριοθέτηση ΑΟΖ, στο Αιγαίο η θέση της θα είναι πιο ισχυρή σε νομικό επίπεδο.

Οριοθέτηση και νησιά σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ

Όπως σημειώθηκε, σταθερή θέση της Ελλάδας είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Εξετάζουμε λοιπόν, με τις αναφορές και τις σκέψεις που ακολουθούν, εάν και γιατί, στο ζήτημα του Αιγαίου η μετακίνηση από την υφαλοκρηπίδα στην ΑΟΖ θα ενίσχυε τη θέση της Ελλάδας στο πολιτικό και στο νομικό επίπεδο, αλλά και ως προς το οικονομικό αντικείμενο των αντίστοιχων δικαιωμάτων.

Το μέγιστο εύρος της ΑΟΖ κάθε κράτους μπορεί να είναι 200 μίλια. Το ίδιο ισχύει, σύμφωνα με την ισχύουσα τώρα Σύμβ. Η.Ε., και για την υφαλοκρηπίδα. Τούτο σημαίνει ότι μόνο όπου η απόσταση των γραμμών από τις οποίες μετριέται το εύρος των χωρικών υδάτων αντίπερα χωρών είναι τουλάχιστον 400 μίλια, μπορεί κάθε κράτος να θεσπίσει ΑΟΖ χωρίς να γεννάται ζήτημα οριοθέτησης. Γι’ αυτό τον λόγο το άρθρο 74 της Σύμβ. Η.Ε. καθορίζει τις διαδοχικές διαδικασίες με τις οποίες μπορεί να πραγματοποιηθεί η οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ κρατών με έναντι ή προσκείμενες ακτές.

Μήπως όμως αυτές οι ρυθμίσεις για την οριοθέτηση της ΑΟΖ είναι ευνοϊκότερες για την Ελλάδα, σε σύγκριση με εκείνες που διέπουν την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας; Η απάντηση είναι αρνητική. Οι σχετικές διατάξεις του άρθρου 74 για την ΑΟΖ είναι ταυτόσημες με εκείνες του άρθρου 83 για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι με τη θέσπιση ΑΟΖ το ζήτημα της οριοθέτησης στο Αιγαίο δεν ξεπερνιέται. Και με τις δύο εκδοχές, η οριοθέτηση και χάραξη της ΑΟΖ αντιμετωπίζονται υπό τις ίδιες γεωγραφικές προϋποθέσεις και με τις ίδιες διαδικασίες που ισχύουν και για την υφαλοκρηπίδα. Εξάλλου μπορεί να υποστηριχθεί ότι η γραμμή οριοθέτησης της ΑΟΖ δεν θα διέφερε από τη γραμμή οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας που τυχόν θα είναι προηγηθεί.
Όπως σημειώθηκε, το κράτος της Τουρκίας, με τις πράξεις εκχώρησης σε δική του εταιρεία (ΤΡΑΟ) θαλάσσιων περιοχών στο Αιγαίο για έρευνα πετρελαίου, καθώς και με τους συνοδεύοντες χάρτες, αγνοεί την υφαλοκρηπίδα των νησιών μας.

Η Τουρκία δεν υποστήριξε ευθέως κατά τις δεκαετίες 1970 και 1980, όταν δηλαδή η Ελλάδα δεν είχε ακόμα κυρώσει τη Σύμβ. Η.Ε. ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν υφαλοκρηπίδα την οποία ρητά τους αναγνώριζε η Σύμβαση της Γενεύης του 1958. Τοποθετούσε και τοποθετεί το ζήτημα ως ζήτημα ειδικών συνθηκών και ισορροπίας δικαιωμάτων και συμφερόντων, επικαλούμενη και την έννοια της ευθυδικίας.

Η αναγνώριση της υφαλοκρηπίδας των νησιών αποτελεί σταθερό κανόνα του διεθνούς δικαίου της θάλασσας. Αυτός ο κανόνας επιβεβαιώνεται και με τη Σύμβαση της Γενεύης του 1958 και με τη Σύμβαση Η.Ε. Η διαφορά έγκειται στη διάκριση μεταξύ νήσων και βράχων στους οποίους η Σύμβ. Η.Ε. δεν αναγνωρίζει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, όπως και εγκαταλείπει το βάθος των 200 μ. για τον υπολογισμό του εύρους της υφαλοκρηπίδας.

Η νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου, σε ορισμένες περιπτώσεις, έχει λάβει υπόψη της ειδικές συνθήκες, όπως το μέγεθος νησιών με μικρότερο μήκος ακτών σε σύγκριση με εκείνες του άλλου διάδικου κράτους, ή νησιά απομονωμένα από την κύρια εδαφική περιοχή κράτους. Αυτές οι ειδικές συνθήκες αφορούν αποκλειστικά στον υπολογισμό του εύρους της υφαλοκρηπίδας. Απόφαση η οποία να μην αναγνωρίζει σε νησί υφαλοκρηπίδα δεν υπάρχει.

Στην περίπτωση όμως του Αιγαίου δεν πρόκειται για απομονωμένα νησιά. Έχουμε μια πυκνή και συνεχόμενη νησιωτική περιοχή η οποία καλύπτει σημαντικό τμήμα της εδαφικής έκτασης του ελληνικού κράτους, κατοικημένη από σημαντικό μέρος του πληθυσμού του. Σ’ αυτές τις γεωγραφικές συνθήκες στο Αιγαίο στηρίζεται η έγκυρη εκτίμηση ότι “…τα κύρια ελληνικά νησιά όχι μόνο δεν θα αγνοηθούν, αλλά και θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην κατανομή της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στις δύο χώρες”.

Η εύλογη επιφύλαξη ως προς τη διάκριση που υποδηλώνει η αναφορά σε “κύρια” νησιά δεν μειώνει τη σημασία αυτής της εκτίμησης: οριοθέτηση από το Δικαστήριο της Χάγης θα είναι πάντως και οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας των ελληνικών νησιών του Αιγαίου.

Το ερώτημα είναι εάν η θέσπιση από την Ελλάδα ΑΟΖ ισχυροποιεί τη θέση της ως προς τα νησιά. Το άρθρο 121 της Σύμβασης Η.Ε. αναγνωρίζει στα νησιά και ΑΟΖ. Είναι όμως η ίδια διάταξη (παρ. 2) με την οποία αναγνωρίζεται στα νησιά και η υφαλοκρηπίδα, όπως επίσης χωρικά ύδατα και συνορεύουσα ζώνη. Άρα η θέσπιση ΑΟΖ δεν προσφέρει πρόσθετη υποστήριξη στο ζήτημα των νησιών, σε σύγκριση με κείνη που μας προσφέρει η έννοια της υφαλοκρηπίδας.

Τα ειδικά κυριαρχικά δικαιώματα που έχει αναγνωρίσει το διεθνές δίκαιο στα παράκτια κράτη ασκούνται κατά κύριο λόγο στο πεδίο της οικονομίας. Όπως σημειώθηκε, η ΑΟΖ θεσπίζει κυριαρχικά δικαιώματα με αντικείμενο την εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διαχείριση, ζωντανών και μη ζωντανών φυσικών πόρων από την επιφάνεια της θάλασσας έως τον βυθό και το υπέδαφός του. Αλλά για τα δικαιώματα με αντικείμενο τον βυθό και το υπέδαφός του, δηλαδή για κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, δεν προβλέπονται ειδικές για την ΑΟΖ ρυθμίσεις – ισχύουν και εφαρμόζονται οι διατάξεις για την υφαλοκρηπίδα (Συμβ. Η.Ε., άρθρο 56, παρ. 3).

Το ζήτημα του Αιγαίου το δημιούργησε η Τουρκία με τις προαναφερθείσες πράξεις της περιόδου 1973-1974. Η εξαγγελία, τον Ιούνιο του 1974, ότι πραγματοποιήθηκαν έρευνες πετρελαίου δυτικά της Λέσβου από ένα μικρό υδρογραφικό σκάφος, το “Τσανταρλί”, ακατάλληλο για αξιόπιστες έρευνες πετρελαίου, επιβεβαιώνει ότι το πετρέλαιο χρησίμευσε ως πρόσχημα για να γεννηθεί ζήτημα Αιγαίου. Ούτε αυτή η έρευνα, ούτε όσες ακολούθησαν, ούτε οι πράξεις εκχώρησης και οι χάρτες, μπορούν να έχουν οιαδήποτε νομική συνέπεια επί της υφαλοκρηπίδας, εις βάρος της Ελλάδας και υπέρ της Τουρκίας. Η Τουρκία απέβλεψε και πέτυχε να ανοίξει το ζήτημα του Αιγαίου και να το καταστήσει ζήτημα υπαρκτό και προς επίλυση, εξαρτώμενη όμως αυτή από τη δική της συναίνεση διότι η προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης προϋποθέτει συνυποσχετικό, δηλαδή συμφωνία και συνυπογραφή της Τουρκίας.

Η οικονομική εκμετάλλευση – Υδρογονάνθρακες και ψάρια

Πρακτική συνέπεια αυτής της εκκρεμότητας για την οριοθέτηση είναι η αδράνεια της Ελλάδας για έρευνες πετρελαίου σε όλη την έκταση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Οι ενδείξεις για την ύπαρξη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σ’ αυτή την περιοχή είναι σοβαρές. Η συστηματική έρευνα για τον ακριβή εντοπισμό τους, για το βάθος τους, για τις κατά προσέγγιση ποσότητες, για την ποιότητά τους, κοντολογίς η εκτίμηση αν είναι όχι μόνο υπαρκτά αλλά και επιδεκτικά συμφέρουσας εκμετάλλευσης, είναι ζήτημα ζωτικό για την οικονομία της Ελλάδας. Αυτή η εκτίμηση όμως προϋποθέτει ευχέρεια ερευνητικής δραστηριότητας, χωρίς περιορισμούς και διακρίσεις, σε όλη την έκταση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Είναι λοιπόν φανερό ότι η σημασία της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, με εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου, δεν περιορίζεται στην ενεργοποίηση της ελληνικής κυριαρχίας επί της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Ανοίγει ενδεχομένως μια σημαντική προοπτική για τη διερεύνηση της παραγωγικής βάσης της οικονομίας μας στον τομέα της ενέργειας. Η Τουρκία προτείνει και επιδιώκει να συμφωνηθεί συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Ουσιαστικά, προτείνει να αποδεχθούμε, αντί για οριοθέτηση, συγκυριαρχία της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο!

Τα ειδικά κυριαρχικά δικαιώματα του παράκτιου κράτους, που η άσκησή τους προϋποθέτει τη θέσπιση ΑΟΖ, δηλαδή αυτά που δεν καλύπτονται από τις διατάξεις για την υφαλοκρηπίδα, έχουν ως αντικείμενο υπερκείμενους του βυθού πόρους, με κυριότερους τους αλιευτικούς.

Η αλιεία αποτελεί σημαντικό τομέα της εθνικής μας οικονομίας. Το ερώτημα είναι αν η προστασία και εκμετάλλευση ζώντων πόρων στο θαλάσσιο στρώμα του Αιγαίου, καθώς και οι σχετικές έρευνες, εξαρτώνται σε κάποιο έστω βαθμό από τη θέσπιση ΑΟΖ.

Από έρευνες και εκθέσεις αρμοδίων και ειδικών προκύπτει ότι ένα πλέγμα αλιευτικών πρακτικών και διοικητικών αδυναμιών έχει ως συνέπεια την καταστροφή παραγωγικών οικότοπων, μείωση των ιχθυοαποθεμάτων και μαρασμό της παράκτιας αλιείας. Να σημειωθεί ότι η παράκτια αλιεία καλύπτει το 95% της αλιευτικής οικονομίας της Ελλάδας.

Η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει έως σήμερα στον τομέα της αλιείας προβλήματα που η επίλυσή τους προϋποθέτει τη θέσπιση ΑΟΖ.

Η ΑΟΖ και οι περίκλειστοι γείτονες – Η περίπτωση της ΠΓΔΜ και η Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995

Στην υφαλοκρηπίδα η άσκηση δικαιωμάτων εξερεύνησης και εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων δεν υπόκειται σε περιορισμούς. Τα δικαιώματα του παράκτιου κράτους είναι αποκλειστικά και απόλυτα. Οιαδήποτε δραστηριότητα τρίτων (κράτους, επιχειρήσεων, ερευνητικών φορέων) εξαρτάται απολύτως από τη συναίνεση του παράκτιου κράτους (άρθρο 77, παρ. 2, Σύμβ. Η.Ε.). Πρόκειται για ένα σοβαρό συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι της ΑΟΖ.

Η θέσπιση της ΑΟΖ παρακολουθείται από ένα πλέγμα όχι μόνο δικαιοδοσιών και δικαιωμάτων, αλλά και υποχρεώσεων, σχετικά με τους ζώντες πόρους, δηλαδή με την αλιεία. Ιδιαίτερη σημασία για το Αιγαίο έχει η πρόβλεψη της Σύμβ. Η.Ε. (άρθρο 62) ότι το παράκτιο κράτος προσδιορίζει τις δυνατότητές του για την εκμετάλλευση ζώντων πόρων της ΑΟΖ. Στην περίπτωση δε που δεν έχει τη δυνατότητα να αλιεύσει όλο τον επιτρεπόμενο όγκο, παρέχει σε άλλα κράτη πρόσβαση στο πλεόνασμα του επιτρεπόμενου αλιεύματος. Η συμμετοχή στην εκμετάλλευση αυτού του πλεονάσματος είναι δικαίωμα για δύο κατηγορίες κρατών: α. για γεωγραφικά μειονεκτούντα κράτη, όπως προσδιορίζονται στο άρθρο 70 της Σύμβ. Η.Ε. και β. για τα κράτη χωρίς ακτές (άρθρο 69, Σύμβ. Η.Ε.).

Το γειτονικό μας κράτος που μπορεί να υπαχθεί στη δεύτερη κατηγορία είναι η ΠΓΔΜ. Η θέσπιση ΑΟΖ στο Αιγαίο προσφέρει σ’ αυτό το χωρίς ακτές γειτονικό μας κράτος μια σημαντική νομιμοποίηση: να ζητήσει από την Ελλάδα τον καθορισμό του επιτρεπόμενου αλιεύματος και της δυνατότητάς να αλιεύει το σύνολό του. Στόχος του αιτήματος θα είναι να παρασχεθεί στο γειτονικό κράτος πρόσβαση στο τυχόν πλεόνασμα αλιεύματος σε ΑΟΖ που θα θεσπιζόταν για το Αιγαίο (άρθρο 62, παρ. 2, Σύμβ. Η.Ε.). Άρνηση της Ελλάδας να καθορίσει το επιτρεπόμενο αλίευμα ή να κατανείμει το τυχόν πλεόνασμα γεννά διάφορα προς επίλυση (άρθρο 297, παρ. 3β, Σύμβ. Η.Ε.) με τις προβλεπόμενες διαδικασίες.

Έχει υποστηριχθεί ότι “αναγνωρίζεται κατ’ αρχήν δικαίωμα συμμετοχής του περίκλειστου κράτους σε περισσότερες από μία ΑΟΖ”, δηλαδή, στην περίπτωση του γειτονικού κράτους, στο Αιγαίο και τον Εύξεινο ή και την Αδριατική, με την πρόσθετη παρατήρηση όμως ότι αυτό το δικαίωμα μπορεί να περιοριστεί εάν οι συνθήκες το επιβάλλουν.

Όμως, ανεξάρτητα από το ενδεχόμενο να προσφέρονται ΑΟΖ και άλλων κρατών, εκτός απ’ αυτή του Αιγαίου, για το αίτημα πρόσβασης σε τυχόν πλεόνασμα αλιεύματος, η Ελλάδα έχει ήδη αποδεχθεί την εφαρμογή υπέρ της ΠΓΔΜ των διατάξεων της Σύμβ. Η.Ε., εάν συντρέξουν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις.
Με το άρθρο 13 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας της 13ης Σεπτεμβρίου του 1995 μεταξύ Ελλάδος και ΠΓΔΜ έχει γίνει αποδεκτό ότι η δεύτερη συμβαλλόμενη υπάγεται στην περίπτωση του εδαφικά περίκλειστου κράτους (land-locked state) και ότι τα συμβαλλόμενα μέρη θα καθοδηγούνται από τις εφαρμόσιμες διατάξεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας κατά το δυνατό και στην πράξη και όταν θα συνάπτουν τις συμφωνίες που προβλέπονται στο άρθρο 12. Αυτό το άρθρο προβλέπει και διμερείς συμφωνίες σε περιοχές κοινού ενδιαφέροντος. Είναι προφανές ότι η Ελλάδα αποδέχτηκε όρο που μόνο το αντισυμβαλλόμενο κράτος έχει συμφέρον να επικαλεστεί.

Η θέσπιση λοιπόν ΑΟΖ στο Αιγαίο προσφέρει στην ΠΓΔΜ την απαιτούμενη προϋπόθεση να επικαλεστεί τις προαναφερθείσες διατάξεις της Ενδιάμεσης Συμφωνίας και της Σύμβ. Η.Ε., να ζητήσει την τήρησή τους από την Ελλάδα, να προβάλει αμφισβητήσεις ως προς το τυχόν πλεόνασμα και να εγείρει αξιώσεις συμμετοχής. Θα θεμελίωνε έτσι ειδικά οικονομικά συμφέροντα στο Αιγαίο.

Το αίτημα για πρόσβαση σε πλεόνασμα του επιτρεπόμενου αλιεύματος έχει περιορισμένη σημασία, όταν είναι δεδομένες και αδιατάρακτες οι σχέσεις καλής γειτονίας μεταξύ του περίκλειστου και του παράλιου κράτους. Ενδεχομένως αυτή η πρόσβαση να ενισχύει κιόλας υφιστάμενες σχέσεις φιλίας και συνεργασίας. Κι ακόμα δεν προσθέτει ζητήματα εάν πρόκειται για θαλάσσια περιοχή ως προς την οποία δεν υφίστανται εκκρεμότητες με τρίτο κράτος.

Στην περίπτωση όμως του Αιγαίου δεν συντρέχει καμία απ’ αυτές τις προϋποθέσεις. Η στάση των κυβερνήσεων της ΠΓΔΜ στο κρίσιμο θέμα της ονομασίας -με τις προεκτάσεις του- παραμένει αδιάλλακτη. Η θέσπιση λοιπόν ΑΟΖ στο Αιγαίο μπορεί να προσθέσει σ’ αυτά τα ζητήματα και ζήτημα άσκησης αλιευτικών δικαιωμάτων. Ζήτημα που θα συναντούσε στο Αιγαίο το άλλο, το ήδη ανοικτό και κρίσιμης σημασίας, που έχουν γεννήσει οι ισχυρισμοί της Τουρκίας για την ίδια αυτή θάλασσα.

newsbomb.gr

Παιχνίδια με το Αιγαίο πατώντας στην οικονομική κρίση

Δέσμη τεσσάρων μέτρων για την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας στο Αιγαίο προτείνει η γνωστή δεξαμενή σκέψης «Διεθνής Ομάδα Κρίσεων» (International Crisis Group – ICG).

Σύμφωνα με το “Βήμα”, τo ICG θεωρεί ότι έχει έρθει η στιγμή που οι δύο χώρες μπορούν να φθάσουν σε λύση των προβλημάτων στο Αιγαίο, σημειώνοντας ότι η οικονομική κρίση στην Ελλάδα που προκαλεί ανάγκη για περικοπές στις αμυντικές δαπάνες, η νέα επικράτηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και η ανεπίσημη άρση των υπερπτήσεων πάνω από ελληνικά νησιά εντός του 2011 συνθέτουν ένα σκηνικό ώριμο για λύση, παρά τα προβλήματα που θα υπάρξουν, ειδικά στην Ελλάδα, ώστε μία λύση να περάσει από την κοινή γνώμη.

Οι δέσμες μέτρων που προτείνει το ICG είναι:

1. Η επισημοποίηση της άρσης των υπερπτήσεων σε κατοικημένα ελληνικά νησιά από την Τουρκία (σσ. δεν αναφέρει τι πρέπει να συμβεί με τις υπερπτήσεις σε ακατοίκητα νησιά). Παράλληλα, η Ελλάδα θα πρέπει να δεσμευτεί να αποστρατιωτικοποιήσει νησιά του Αιγαίου, βάσει δεσμεύσεων που έχει αναλάβει από παλαιότερες διεθνείς συνθήκες, εφόσον μία συνολική λύση για το Αιγαίο γίνει πραγματικότητα. Η Αγκυρα θα πρέπει να διαλύσει ή να μεταφέρει στην ενδοχώρα την επονομαζόμενη «Στρατιά του Αιγαίου».

2. Και οι δύο πλευρές πρέπει να δεσμευτούν να διαπραγματευθούν ειδικές ρυθμίσεις για το Αιγαίο, βάσει των όσων προβλέπει η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας και ιδιαίτερα βάσει των προβλέψεών της για ευθιδικία και ειδικές περιστάσεις. Η Ελλάδα, κατά το ICG, θα πρέπει να αναγνωρίσει ότι η Τουρκία, ως παράκτιο κράτος, έχει δικαιώματα στις θαλάσσιες ζώνες στο Αιγαίο. Η Αγκυρα θα πρέπει να δεσμευτεί ότι θα επικυρώσει τη Σύμβαση και να αναγνωρίσει το δικαίωμα της Ελλάδος να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια. Παράλληλα, οι δύο πλευρές πρέπει να συμφωνήσουν στη διατήρηση θαλασσίων διαδρόμων στην ανοιχτή θάλασσα προς διευκόλυνση της διεθνούς ναυσιπλοϊας.

3. Βάσει του κανόνα των 12 μιλίων, οι δύο χώρες πρέπει να ορίσουν τα χωρικά τους ύδατα. Για να γίνει αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί η μέση γραμμή, αλλά και η μείωση των ελληνικών χωρικών υδάτων ώστε να διευκολυνθεί η διεθνής ναυσιπλοϊα. Ελλάδα και Τουρκία πρέπει να συμφωνήσουν εκ των προτέρων ότι θα παραπέμψουν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όποια διαφορά προκύψει σχετικά με την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων – μία πρόταση που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να παραπαμφθεί στη Χάγη ακόμη και το θέμα των «γκρίζων ζωνών».

4. Οποιο άλλο θέμα – και ειδικά η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας – δεν επιλυθεί διμερώς, θα πρέπει επίσης να παραπεμφθεί στη Χάγη. Και αυτή η πρόταση κλίνει ελαφρώς υπέρ των θέσεων της Αγκυρας που επιμένει να θέτει στο τραπέζι των συνομιλιών περισσότερα του ενός ζητήματα.

tolimeri.blogspot